Schering en inslag

Met iemand van de jongere generatie liep ik een keer in een museum langs een weefgetouw waar op dat moment een demonstratie werd gegeven. In het voorbijgaan vingen we de woorden “Schering en inslag” op en m’n museumgenoot stond prompt stil. We liepen weer terug naar dat weefgetouw en sloten ons aan bij de andere belangstellenden, die ook aan het luisteren waren naar de uitleg. Daarna liepen we weer door en buiten gehoorsafstand van de weefster die de demonstratie gaf, zei m’n museum-partner: “O, dus dáár komt die uitdrukking vandaan!”

Dus dat kan. In onze taal kun je leren spreken en schrijven. Je kunt de spreekwoorden en gezegdes kennen en gebruiken. En toch nog nooit hebben gezien waar die spreekwoorden vandaan komen. Goede gidsen hebben allang door wat hun publiek wel en niet weet en laten vaak een pauze vallen in hun verhaal. “Dus dáár komt de uitdrukking ‘in duigen vallen’ vandaan”, zeggen ze bijvoorbeeld in een openluchtmuseum, als ze een rondleiding geven bij de houten tonnen, die met ijzeren banden bij elkaar worden gehouden. De gebogen houten planken heten duigen. En altijd zijn er dan wel een paar mensen in het publiek die verrast reageren: “O, nooit geweten!” We hebben veel spreekwoorden in onze taal waar we de herkomst niet meer van weten.

Terug naar het weven. Naar de schering en de inslag. Dat zijn dus termen die bij een weefgetouw horen. En het is ook de titel van een boek van Paula Dietz met uitleg over hoe je moet weven. Er is ook een Paulli (lijkt erop, maar haar achternaam is Andersen) en zij schreef een standaardwerk over weven: Het weefboek. Hier zijn veel nieuwe weefsters naar op zoek en ik heb weer een exemplaar. Mooie gelegenheid om ook m’n andere weefboeken er even bij te leggen voordat het boek weer weg is.

Toen ik me net omdraaide nadat ik de foto had gemaakt, zag ik m’n nieuwe kleedje liggen. Als ik zoiets ergens zie wil ik het altijd gelijk hebben want ik ben gek op die kleuren en motieven. Ik laat het hier nog even liggen in de kamer en dan komt het ook wel weer eens in m’n shop.

Nog even over die museum-genoot: dat was m’n zoon. Iedere moeder probeert zo goed mogelijk haar best te doen met de opvoeding maar er slippen toch altijd dingen tussendoor waarvan je je nooit bewust bent geweest dat je ze niet verteld hebt. Je denkt gewoon dat een kind vanzelf weet waar al die uitdrukkingen vandaan komen. Maar het is schering en inslag dat we nog wel eens wat steken laten vallen…..

(En daarom heb ik een handwerkblog, maar ik denk eigenlijk niet dat hij m’n stukjes ook leest)