Het concept “Show and Tell” wordt wel vaker toegepast. In een groep mag dan om de beurt iemand naar voren komen die wat vertelt over een handwerk wat zij heeft gemaakt. Hoe meer mensen, hoe meer je te zien krijgt, maar ook hoe korter je aan het woord kunt zijn. Het is een prima concept, wat meestal plaatsvindt onder leiding van een gastvrouw. Zo krijg je in een uur heel veel mooie handwerken te zien en hoor je de verhalen van de maaksters. Misschien is dit wel de allerleukste manier om een handwerk te bewonderen, nog leuker dan een tentoonstelling. Want je hoort en ziet met hoeveel liefde iemand aan een handwerk heeft gewerkt. En het verhaal maakt het boeiend. Heel veel mooie dingen gezien!
Ik heb wel een paar foto’s gemaakt van borduurwerk wat in mijn groep werd ‘geshowd’, maar het is niet mijn gewoonte om dat zonder toestemming op m’n blog te plaatsen. Dus moeten jullie me maar geloven dat het mooi was, en wie weet zijn er handwerksters die volgend jaar ook zin hebben om naar zo’n ontmoetingsdag te gaan. Je krijgt veel moois te zien! Om toch een foto bij dit blogje te kunnen plaatsen, laat ik m’n eigen tas maar zien. Hierin had ik mijn merklappen meegenomen, en daar ontving ik ook weer enkele opmerkingen over. Want op zulke dagen wordt er ook altijd druk gekeken naar de tassen die iedereen draagt. Prachtige exemplaren zie je in de drukte voorbijkomen. Handwerksters herken je vaak aan hun tassen!
(Deze foto maakte ik twee jaar geleden al, toen ik m’n tapisserie-tas net af had gemaakt. Het is nu te laat op de dag om nog een nieuwe foto te maken van deze tas, die ik vandaag meehad.)