Simpel, strak en sierlijk?
De hele wereld is in een rouwproces. We moeten betekenis geven aan de gebeurtenissen en uiting geven aan ons gevoel. De ene keer zijn we opstandig en dan weer berustend. Soms zijn we boos en soms depressief. We zijn ons aan het realiseren dat de wereld nooit meer zo terug komt zoals hij was. Het is een zware tijd.
Op de tafel lag een briefje met wat gespreks-aantekeningen. Daarop had ik opgeschreven hoe iemand haar gedachten had geformuleerd. We praatten samen over de telefoon over hoe we alles beleven. Hoe het ons raakt. Wat onze gedachten en gevoelens zijn. En o! wat hebben we dat nodig, om er samen over te praten! Het is zo veelomvattend wat er allemaal gebeurt. En dan ook nog het ene na het andere.
Op de tafel ligt ook een oud borduurwerkje. Ik heb het al heel lang en vind het mooi. Simpel, strak en sierlijk. Open naar alle richtingen. Mooi om even te laten zien. Open op m’n blog. Om even te zeggen dat het allemaal juist niet zo simpel, strak en sierlijk is.
De tafel is de oude tafel uit m’n ouderlijk huis. Met kerst zetten we hem op een andere plaats neer in de kamer en daar is hij blijven staan. Nu staat mijn laptop erop en daar heb ik nu wel genoeg van. Vandaag komt m’n computer weer terug en dan gaat het hopelijk weer wat makkelijker. Er zijn steeds veranderingen, verslechteringen, teleurstellingen, beperkingen en aanpassingen. We realiseren ons dat het voor de hele wereld een zware tijd is. En dat iedereen bezig is met een rouwproces. Verwerken wat er allemaal gebeurt. En dat is niet simpel.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
1 gedachte over “Simpel, strak en sierlijk?”
Hallo Margriet,
Al zoekend naar een bepaald handwerkboek kwam ik op jouw website. Daar valt een hele hoop leuks te zien en te lezen. Maar toen ik dit plaatje zag schoot ik even vol. Dat heeft alles met mijn oma Jo te maken.
Even terug in de tijd, ik ben geboren in 1952 en als kind logeerde ik jaarlijks een weekje bij mijn grootouders, Op zich best bijzonder want ik was de enige van ons gezin met 5 kinderen die dat deed. De reden zal wel zijn dat ik de oudste kleindochter ben.
Oma Jo was opgeleid tot lerares naaldvakken en zij leerde mij veel leukere dingen dat dat ik op school bij handwerken leerde. Bij haar mocht ik borduren met splijtzijde! Alleen al het rommelen in de doos vol gekleurde draadjes en strengen was een enorm feest.
Mijn oma had het boekje “Kruuskes van miene letterdoek” want was ook lid van de Nederlandse Vereniging van Plattelandsvrouwen. (De twee artikeltjes die jij hierover schreef heb ik gelezen.)
Het boekje heb ik wel honderden keren doorgebladerd en alles was even mooi, alles wilde ik maken. en omdat zij mij kruissteekjes had geleerd kon ik dat ook!
Het motief op de foto bij je blog zou zo maar van mij kunnen zijn. Ik heb er een heleboel geborduurd. die ik zelf samenstelde uit de figuurtjes in het boekje. Steeds gebruikte ik twee of drie verschillende tinten borduurzijde er waren blauwe, groene, rode, oranje zelfs geel/groene composities.
Bij een verhuizing in 2013 heb ik heel veel opgeruimd … een doos vol draadjes en borduurstof naar de kringloop. Soms doet dat nog een beetje pijn. Borduren doe ik al jaren niet meer, vaardig met naald en draad ben ik nog wel, dat raak je niet meer kwijt.
Tegenwoordig brei alleen nog maar kleinere projectjes; shawl, dassen en mutsen. En daarbij geniet ‘k van een boekje dat ik nog van oma Jo heb; het Nomotta Leerboek II.
Vriendelijke groet, Liesbeth
PS ik blijf nog wel even je leuke blogs lezen.