Sjaal aan de paal. En het zachte licht in Dordrecht

Het zachte licht aan het water, ’s avonds om half vijf op een rustige vrij(e)dag in december. Waar de Oude Maas en de Beneden Merwede samenkomen.
We waren nog nooit in Dordrecht geweest en vonden het een goed idee om daar eens te kijken. We bezochten een paar musea en maakten een wandeling door de oude binnenstad. Het was mooi.
Toen we de Damiatebrug waren overgegaan, zag ik een bordje met Wolwevershaven. Een herinnering aan de laken- en wolwevers die 350 jaar geleden daar hun werk deden. Een paar meter verder stonden we aan het water en liet ik mijn wollen sjaal maar even wapperen op een paal. Je moet toch wàt, om op een foto vast te leggen dat je ergens bent.

Als ik in een museum ben, zijn er altijd een paar schilderijen waar ik extra lang naar kijk, en die ik probeer goed in me op te nemen. Foto’s maken helpt daarbij. Dit keer stond ik wat langer stil bij een schilderij van de Dordtse schilder Cuyp. Hij schilderde in 1635 drie kinderen uit een welgesteld gezin. Dezelfde tijd dus dat buiten in die Wolwevershaven door ambachtslieden hard werd gewerkt om de wol te bewerken. Wat een contrasten tussen arm en rijk. Het was mooi om na ons museumbezoek ook nog langs die haven rond te lopen, om een beetje een beeld te krijgen van hoe het vroeger was.