Sjoemelkussentje
Een patroontje van een geborduurd regenboog-sterretje sprak me aan. In een periode dat ik alleen wat makkelijks wilde maken borduurde ik er een aantal en variëerde wat met de kleuren. Je kunt felle kleuren kiezen of wat meer gedempt. Maar ondanks dat het een makkelijk patroontje was, maakte ik bij het eerste borduurwerkje een fout. De ruimte tussen de twee naast elkaar liggende ‘blaadjes’ maakte ik horizontaal twee hokjes breed en vertikaal slechts één hokje. Oei!
Uithalen hou ik niet van, dus ik liet het gewoon liggen en maakte een nieuwe. Hier liet ik een paar weken geleden al twee borduurwerkjes zien die ik succesvol tot een kussentje verwerkte, maar er was dus nog een derde. En nu vond ik dat ik voor dat derde borduurwerkje een oplossing moest verzinnen!
Na een tijdje nadenken besloot ik over het gedeelte waar twee hokjes ruimte was één kruisje te borduren en dit heel strak aan te trekken. Ik maakte de foto zo dat je kunt zien hoe dat eruit zag toen ik halverwege was. Prima opgelost toch?
Hieronder een foto van vanmiddag (m’n man stuurde een stapeltje boeken op uit 1785, netjes verpakt). Het kussentje erbij is bedoeld om deze fletsere kleuren te vergelijken met de felle kleuren van het borduurwerkje op de bovenstaande foto.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
4 gedachten over “Sjoemelkussentje”
Zeker een mooie oplossing Margriet; niets meer van te zien.
Bedankt Agnes. Van dichtbij is het natuurlijk wel een beetje te zien, maar ik vind dat minder erg dan een borduurwerkje wat ik telkens on-af tegenkom. Nu had ik er weer lol van!
Grappig, ik zou me constant aan mijn eigen fout blijven ergeren, dus ben ik van het uithalen. Als kind merkte ik dat de ergenis langer duurde (namelijk zelfs als het klaar was) dan het uithalen en opnieuw maken, plus dat de fout vaak tot het einde zijn uitwerking had (zeker bij borduren). Van anderen vind ik het veel minder erg en juist wel grappig om te zien hoe zij de oplossing vonden.
Bedankt voor deze reactie Hennie, want je verwoordt iets wat heel herkenbaar is. En natuurlijk herken ik die afweging ook. In dit geval van dit kleine kussentje besloot ik dus opnieuw te beginnen toen ik merkte dat ik horizontaal twee hokjes tussen de ‘blaadjes’ had en vertikaal één hokje. Overnieuw beginnen was minder werk, want ik had ook ondergrond genoeg. Maar toen bleef toch nog die ‘foute’ borduurwerkje liggen, wat al bijna af was. Dat maakte dat ik toch begon na te denken over een oplossing (niet overnieuw beginnen, want dat had ik al gedaan). En zon vond ik het leuk om eens uit te proberen wat er gebeurt als ik één rijtje kruisjes maak over twee rijtjes hokjes.
Dus ik vind het leuk dat je schrijft dat je het bij anderen ‘wel grappig’ vind om te zien hoe zij een oplossing vonden. Want eigenlijk was dat ook precies de bedoeling van dit blogje: om te laten zien dat er nog andere oplossingen mogelijk zijn dan alleen uithalen. En om het gewoon minder erg te vinden als iets niet helemaal perfect is.