Een rozen-lopertje uit mijn tienertijd. Nu ik er zo aan terugdenk, realiseer ik me dat er altijd wel smyrna-wol in huis was. Misschien niet helemaal vanzelfsprekend, maar toen dacht ik er niet over na. Ik vond het fijn om altijd wat te kunnen rommelen in die grote zak met wol. En ergens op een hoek van de zolder stond een doos waar resten stramien in werden bewaard. Ik mocht nìet zomaar iets afknippen van een grote rol, maar de smalle repen die ook in die doos zaten mocht ik naar eigen inzicht gebruiken.
Ik vond het leuk om zelf ook eens wat te verzinnen, want het knopen vond ik een leuke handeling. Ik had ook ergens een patroon van een roosje gevonden en maakte dit lopertje. Ik heb het altijd bewaard en in de eerste huizen waar ik woonde lag het ook altijd wel ergens. Nu ligt het weggeborgen in een doos en als ik het daar weer uithaal, dan zou ik er misschien eens een betere foto van kunnen maken. Nu zo. Een oude foto van smyrna-roosje op een oude tafel.
Een roos drukt altijd wat uit. Schoonheid en Liefde. Weemoed en Herinnering. Dat maakt de roos ook zo geschikt om te gebruiken bij kransleggingen.
Wil je reageren?