Sneeuwklokjes in de juskom

De tafel werd bij ons thuis vroeger netjes gedekt. Mijn moeder had een servies voor de warme maaltijd en daar hoorde ook de juskom bij in die aparte kleur groen. Elke maaltijd werd die juskom ‘doorgegeven’ aan zussen en broers en ieder nam er een schep uit met de speciale jus-lepel. Zo groeide ik op met waardering voor die juskom in die mooie vorm en ik vind het leuk dat ik hem nu heb. Hoe oud zou die kom zijn? Zo oud als ik zelf ben misschien? Ik denk dat mijn moeder het zich vroeger niet zal hebben kunnen voorstellen dat ik het nu leuk vind om sneeuwklokjes in haar juskom te hebben. Zulke dingen dééd je vroeger niet. Nu wel! Vlak voordat het begon te sneeuwen groef ik dat eerste polletje sneeuwklokjes uit, en ik heb er nu al een paar dagen plezier van. Zò leuk om tegenaan te kijken!

De foto maakte ik natuurlijk op blote voeten; dat voelt gewoon lekker en bovendien is het veel te veel werk om voor eventjes helemaal je schoenen aan te doen. Het gehaakte kleedje is één van de duizenden ‘schatjes’ maar van die juskom is er maar één.