Socializen

Toen mijn familie gister op bezoek kwam, begon ik gelijk te ratelen. Dìt moest ik nog even vertellen en dàt wilde ik laten zien. Hìer wilde ik over praten, en dáár wilde ik nog op ingaan. De uren vlogen voorbij! Tussendoor presenteerde ik wat Duitse lekkernijen. Hoewel ik alles voor de Hollandse appeltaart wel in huis had gehaald, lukte het me niet meer om die te bakken. Maar gelukkig kunnen onze oosterburen nog véél lekkerder taarten bakken dus had ik drie Marzipan-torte in huis en daar amuseerden we ons prima mee. Gauw wat op een schaal en schoteltjes en dan kon ik weer verder met praten en luisteren en socializen. In de drie jaar dat ik nu heb geblogd, heb ik gemerkt dat ik dat met mijn (grotendeels onbekende) publiek óók zo leuk vind: fijn even wat vertellen. Vaak doe ik moeite om wat informatieve en interessante stukjes te schrijven over handwerken (en ik hoorde dat dat ook wordt gewaardeerd). Maar ik kan ook gewoon even wat vertellen en dat vind ik heel leuk. Bedankt dus voor jullie lezende ogen (de uitdrukking ‘bedankt voor je luisterend oor’ kan ik hier niet gebruiken).

Hebben jullie ook zo’n tafeltje waar je half december wat mooie kerst-dingetjes oplegt en telkens komt er wat bij? Op het laatst ligt er van alles door elkaar en ziet het er niet meer zo geordend uit. Maar het is nog wèl steeds gezellig. Bij ons ook: vandaag nog een keer visite en mag ik nog wat doorgaan met socializen. Bijpraten, reflecteren, verhalen vertellen, herinneringen ophalen, vriendschap beleven, ontmoeten, cocoonen of hoe je het ook noemt: met elkaar het nieuwe jaar beginnen is fijn om te doen. Ik hoop dat jullie ook zulke goede dagen hebben!