Spakenburg bij motregen

Op één van de snelwegen in het midden van het land is een afslag “Bunschoten-Spakenburg” en als je die neemt ben je na een paar kilometer al in het oude vissersplaatsje aan de vroegere Zuiderzee. Ik had me al zo vaak voorgenomen dat ik nog een keer op een rustig momentje naar het museum daar wilde, en vandaag deed ik dat. Spakenburg-bij-motregen: niet zo voor de hand liggend om daar op zo’n miezerige dag rond te lopen maar het was best leuk. En het deed me denken aan de voorkant van één van m’n klederdracht-boeken: daar staat een vrouw in Spakenburger klederdracht voorop mèt een plu! (Dit boek is geschreven door Constance Nieuwhoff en zij is dezelfde die ook het boek over klederdrachten in de Ariadne-reeks schreef).

Elke vrijdag staat bij ons in het winkelcentrum een viskraam van waaruit twee moderne vrouwen uit Spakenburg hun lekkerbekjes verkopen. Vaak ga ik op vrijdag even een praatje met hen maken, terwijl mijn bestelde kabeljouw in het vet ligt. Volgende keer kan ik tegen ze zeggen: Jullie komen elke week bij ons, nu ben ik ook een keer bij jùllie geweest! Heerlijke vis komt daar altijd vandaan en het museum liet zien hoe dat vroeger toeging.

Maar ik kwam eigenlijk niet voor de vis naar Spakenburg, maar voor de klederdracht. Ik wilde nog eens rondlopen daar en kijken naar die karakteristieke kleding. En het was leuk om daar nu een rustig uur voor te hebben, zonder drommen toeristen. Alleen maar één cameraploeg die daar ook rondliep en foto’s maakte van een heel gezin dat in de bedstee mocht kruipen om te poseren. Voor de rest heerlijk rustig. Morgen nog wat meer foto’s van dit fotogenieke plekje.