Spakenburgse mutsjes

Deze prachtige kaarten rechtstreeks uit Spakenburg hebben een verhaal. En dat ga ik in dit blogje vertellen!

Ik had gister zin en tijd om nog eens in het oude vissersstadje te zijn. Eerst  nam ik een foto van de haven , waar de boten onder dekzeil een winterse indruk maken. Ik stond daar precies op dezelfde plek als anderhalf jaar geleden, toen ik daar een rood-wit-blauwe quilt fotografeerde op 5 mei. Maar nu regende het en wilde ik gauw naar het museum.

De Spakenburgse ondermuts stond recent in de belangstelling in handwerkland en in het museum kon ik er heel veel bewonderen. Allereerst op de muur. Daar was een levensgrote foto geplaatst op de muur achter een vissersbootje zodat je als bezoeker haast ìn het tafereel gezogen werd. Knap gedaan. Maar ‘tafereel’ is niet het goede woord. Dit is ècht! Zò stonden de vissersvrouwen op de uitkijk te wachten op de mannen. Wat een spanning vaak, wat een ontberingen. Wàt een geschiedenis!

En er was ook een vitrine waarin een groot aantal verschillende mutsjes waren tentoongesteld. Ik wist niet dat er zoveel verschillende waren, maar ik leerde dat elke vrouw haar eigen patronen verzon en variëerde. Eén van deze patronen is nu gepubliceerd in het tijdschrift Handwerken zonder Grenzen. Recent kreeg ik een extra exemplaar van dit nummer (HzG nr. 191) en dat plaats ik nu in m’n shop. Voor een liefhebber die graag de reportage over de Spakenburgse mutsjes wil nalezen.
Ik merkte dat het patroon wat hierin is gepubliceerd hetzelfde is als een gratis patroon wat in de tentoonstelling “Aan de hand van de maakster” in Enkhuizen lag. Daar heb ik ook een extra patroon van (voor in m’n shop).

In de museumwinkel hoorde ik dat het zeer fijne haakwerk meerdere behandelingen krijgt met stijfsel en strijksel waardoor de mutsjes de karakteristieke kartonachtige uitstraling krijgen. Er waren ook een paar oude mutsjes te koop, en het leek me wel erg leuk om er weer één in m’n shop te hebben. Ik vind het zelf ook leuk om zo’n oud en authentiek mutsje weer even in huis te hebben!
En nog meer: er waren ook kaarten met te koop met Spakenburgs haakwerk. Niet oud-en-authentiek maar nieuw-en-authentiek dus. Deze worden door oudere Spakenburgse vrouwen gemaakt volgens de eigen waardevolle patronen en technieken. Ik kocht drie van deze kunstwerken en ben benieuwd of er belangstelling voor is. Ze zijn echt héél erg mooi!

Het handwerk op de blauwe kaarten kan ook heel goed op een donkerblauwe of zwarte ondergrond genaaid worden om er een kussentje van te maken.