Op internet zie ik heel veel versierde glazen en potjes. Dit zijn de mijne! De linker maakte ik twintig jaar geleden van de restjes van een kindertrui, en het rechter is een mutsje wat ik op de vrijmarkt op koningsdag kocht van een kind. De steeltjes zijn van uitgebloeide tulpen en daar volgt nog een heel fotoverslag van. Want ook met de uitgebloeide tulpenblaadjes heb ik volop gespeeld. Vandaag eens wat meer foto’s dan anders. Ik weet niet of ik ze laat staan, maar soms is het leuk om even te spelen.
Een tijdje terug reden wij een ‘bollenroute’ en boften toen een boer net bezig was een veld gele tulpen te ‘koppen’. Dat houdt in dat hij met een machine door zijn bloeiende tupen-akker rijdt waarbij een maai-mechanisme de stelen afbreekt. De bloeiende tulpen liggen dan op de grond en liggen daar ‘voor het oprapen’. Ik mocht wat meenemen en zette dat thuis in allerlei kleine en grote glazen vaasjes. Een week lang tulpenplezier.
Ik volgde het degeneratie-proces aandachtig en genoot ervan dat de bladeren allerlei boeiende vormen kregen. De noodzaak om ze weg te gooien zag ik nog niet zo.
Dus bleven de tulpen nog even staan zoals ze stonden. Op het houten dienblad.
Toen brak eindelijk het moment aan dat ze toch maar eens opgeruimd moesten worden. Maar zelfs toen viel het me zwaar om die prachtig gekleurde blaadjes in de prullenbak te doen. Ik haalde ze allemaal los van de steeltjes en speelde er nog even mee.
En legde ze om borduurwerken waar ik al eerder over had geblogd. Dus die foto’s had ik eigenlijk niks meer aan. Tot ik vandaag besloot maar eens een beetje uit de band te springen.
En dat was dan mijn tulpenblaadjes-verhaal. Uiteindelijk legde ik ze neer op een kristallen schaal en daar liggen ze nu nog steeds.
