Sporen in het landschap

Vroegere bewoners lieten sporen achter in het landschap. In de 10e eeuw bouwden Saksische heersers een Hunneschans naast het Uddelermeer. Een paar weken geleden maakten we met onze kinderen een archeologische wandeling en namen ons voor om bij een volgende gelegenheid nog eens een archeologische route te volgen. Die gelegenheid kwam nu al. Interessant om nog wat meer te weten over de omgeving waar wij al zo lang wonen, en waar onze kinderen al zo lang weg zijn.

Dus zo wandelden we bovenop een middeleeuwse ringwal, midden op de Veluwe. En probeerden ons in te denken hoe de mensen hier duizend jaar geleden leefden. Op weg naar deze plek scoorden we nog een zak oliebollen. Niks leukers dan oliebollen eten langs het Uddelermeer op een gloomy dag. We praatten over het jaar wat achter ons ligt. Een jaar wat ook sporen achterliet in onze levens.

Voordat we op weggingen, had ik nog een oud blogje opgezocht. Drie jaar geleden hing ik op deze plek al eens kerstkransen aan de bomen en schreef ik een stukje over (kerst)sporen in het landschap. Zoiets wilde ik nu weer, maar dan een beetje anders. Ik nam een paar servetten mee. Die zaten in een canvas-huisje, mijn servetten-huisje. Ik stopte het hele huisje maar in m’n rugzak.

Zo liepen we daar op de warmste 30-december ooit gemeten.  Probeerden ons in te denken hoe de mensen vroeger middenop de Veluwe woonden. Maar vooral praatten we met elkaar over hoe wij dit jaar leefden en beleefden. Wàt een jaar….