Uit een bak met Staphorsterknopen zocht ik er ééntje uit. Dat was begin maart op een textielmarkt en een paar dagen later ging alles op slot.
De knoop rolde uit m’n tas en bleef in de auto ergens liggen. Nu rolde hij er weer uit: hà, daar is hij weer!
Het is nu half juni en zou ik wel willen dat de grote corona-knoop eindelijk eens ontward is.
Dat we kunnen zeggen: hà, daar zijn we weer!
Een Staphorsterknoop is een vrolijk staaltje draadtechniek. Weet je waar ik zin in heb? Om een workshop te volgen en dit te leren! Zulke technieken mogen niet verloren gaan toch? “Nee! zegt de regering, blijf zitten waar je zit. En laat de economie en de cultuur maar lekker naar de knopen ik bedoel naar de knoppen gaan.”
4 gedachten over “Staphorsterknoop”
J a Margriet,jaren geleden leek me dat ook zo leuk om te leren.–De Staphorster knoop-Dat kon toen alleen bij de dame zelf. Beetje lastig voor mij…. Haar adres was Niesje Vos, NIESVOS@HETNET.IL .succes Hannie…
Ik heb een workshop gevolgd bij mevrouw Vos, in een paar uur heb je de grondbeginselen wel geleerd en is het een kwestie van veel doen. Ik vond het fantastisch leuk om te dit te leren!
Dat zou ik ook willen leren.
Hallo Hannie, Carlien en Esther,
Ook van anderen hoorde ik telkens die naam van mw. Vos, die nu al wel wat op leeftijd is, dus of ze nog workshops gaat geven is natuurlijk niet zeker. Maar als het zo is, dan hoop ik daar op mijn blog wat over te schrijven. Het zou natuurlijk erg leuk zijn als zo’n mooie techniek niet verloren gaat en weer doorgegeven kan worden.