Steen en staal. Dat vraagt om een sjaal.

Helemaal achterin het Kröller-Müller museum is een wisselplek waar elk half jaar een andere kunstenaar mag exposeren. Vroeger was dit de entree van het museum, maar die is verplaatst. Zo gek is het dus niet dat ik daar even een sjaaltje ophing, dat past immers bij een vestibule. Ik heb dat wel vaker: dan kijk ik naar zo’n lege ruimte en wil ik wel een foto maken, maar dan moet er even iets van mezelf bij. Even wat toevoegen. M.i. lokt die moderne kunst dat uit.

Bij het Textielmuseum in Tilburg had ik dat laatst ook. We liepen de trap af vanaf de bovenste verdieping en dan lóóp je niet alleen, nee, dan kíjk je vooral. Naar die spannende contrasten tussen oud en nieuw. Steen en staal. Dat is in dit museum zo prachtig gedaan. Na het kijken komt bij mij dan de foto. Dan ben je in zo’n textielmuseum en als vanzelf wil ik dan iets textielerigs toevoegen. M’n sjaaltje van dat moment!

In die vestibule-ruimte van het Hoge-Veluwe museum was nòg zo’n lege ruimte die gevuld was met moderne kunst. Ah…. nu naderen we het handwerk-gedeelte! De wanden van deze kamer waren geheel behangen met aan elkaar geknoopte veiligheidsspelden. De titel van deze expositie is: And all the untilled air between. Hij toont het werk van Lucas Lenglet.

Eigenlijk klopt het niet. Gisteravond deed ik m’n best om al die mooie foto’s van wereldberoemde schilderijen in één collage samen te vatten. En nu vul ik zomaar weer een blogje met drie grote foto’s die eigenlijk een beetje mal zijn. De verhouding lijkt wat zoek. Nou ja: ‘all the air between’ vult zich vanzelf op. Met sjaaltjes!