Bij de mooie dracht van vroeger hoorden ook handgeborduurde tasjes en de patronen voor dit populaire Berliner Woolwork werden op losse vellen uitgegeven. Later werden die patronen ook op stukken stramien gedrukt, met een rijtje kleuraanduidingen aan de rand, waardoor dit borduren makkelijker werd. Het model van het latere tasje was al aangegeven en na het borduren kon het tasje verder worden afgemaakt.
En soms bleef het borduurwerk liggen en dan kan iemand anders het tientallen jaren later nog eens afmaken!
Bij de geborduurde bloemen op de zwarte ondergrond is nog goed te zien hoe een rijtje te borduren steken eerst werd overspannen met een rechte draad, zodat het borduurwerk nog wat mooier bol komt te liggen en zodat het borduurwerk steviger en slijtvaster werd. Want er zit natuurlijk wel veel werk in om zelf zo’n tasje te maken en de dames van vroeger wilden graag dat hun pronkstuk heel lang gebruikt kon worden.
Ik vond het leuk om deze stukken zo eens te laten zien, voor degenen die zich misschien wel eens hebben afgevraagd hoe die tasjes vroeger werden gemaakt. Deze stukken stramien geven het antwoord.