Het gras is dus niet altijd groener bij een ander: het ziet er een beetje dor uit in m’n tuin. Maar ik heb wèl een fijne verzameling tapisserie-schilderijen! Het was een mooie dag om eens met een knijptang aan de gang te gaan. Van sommige schilderijen haalde ik de lijst los. Het is leuk om oude borduurwerken te verwerken in een tas. Of in een wandkleed of vloerkleed: daar heb ik ook wel eens foto’s van toegestuurd gekregen. De keren dat iemand zo’n borduurwerk bestelde, werd er altijd gevraagd of ik de lijst los wilde halen en daar ben ik nu maar vast op vooruitgelopen. Door van een aantal schilderijen de lijsten te verwijderen. Het was een leuk klusje, maar soms vroeg ik me af: waarom zo véél spijkertjes? In gedachten zie ik dan een echtpaar voor me, een jaar of veertig geleden. Zij heeft lange uren besteed om het voorbedrukte stramien vol te borduren. En hìj heeft het toen met veel liefde voor haar ingelijst. En dat ging gròndig: ongelooflijk! Tientallen spijkertjes en die zaten nog muurvast! Maar goed, ik heb me ermee geamuseerd om de lijsten weer los te halen. Tijden veranderen, en nu willen we liever wat meer naturel. Zonder glas en zonder lijst.
Hieronder een oude foto van een paar van mijn tapisserietassen. Heel leuk om te maken en te gebruiken!