Tapisseriekussen op zondag

Zondagen zijn er om uit te rusten.
En idyllische kussens met een afbeelding van een herder die rustig tegen een hek leunt en naar zijn schapen kijkt, helpen daarbij. Die herder geeft het goede voorbeeld: even zitten en wat mijmeren.
Er is natuurlijk voor ons ook genoeg om over te mijmeren. Het is nog maar het begin van het jaar en we zijn nog volop bezig om terug te blikken op het oude jaar en vooruit te kijken naar het nieuwe.
Bij mijn terugblikken op het oude jaar hoorde de herinnering aan een abonnement wat nu afgelopen is: met een speciale auto-toegangskaart konden we een jaar lang de Hoge Veluwe oprijden en daar wandelen en genieten. Dat deden we het afgelopen jaar wel tien keer en dat was tof! Voor dit jaar gaan we wel weer wat anders verzinnen, en dan neem ik m’n kussens wel weer mee om te fotograferen.

Bij het vooruitblikken krijgt iedereen ook te maken met bordjes “Verboden in te rijden.” Zoals het bovenstaande bordje. Je mag dat weggetje niet in met een auto of een fiets of een paard. Je mag er wel wandelen met alleen een rugzakje, maar dan alleen tussen zonsopgang en zonsondergang. Tjonge, ik wou alleen maar even een ‘kussen-voor-de-zondag’ laten zien, maar het wordt vanzelf een filosofische beschouwing! De symboliek ligt voor de hand.

En nu wens ik jullie dan nog maar weer eens – aan de hand van deze foto’s – een goed jaar toe, waarin de afgesloten wegen (waar iedereen bij het ouder-worden mee te maken krijgt) geen verhindering zijn om toch te genieten van zoveel goeds wat nog is overgebleven. Blijven wandelen! Dat kan niet altijd op zulke mooie plekjes als waar wij afgelopen jaar vaak waren, maar overal in de wereld zijn nog wel andere mooie plekjes!
En voor wie heel druk is: heerlijk dat we zondagen hebben om uit te rusten!
Fijne eerste-zondag-van-het-nieuwe-jaar gewenst!

(Dit kussen maakte ik van een nieuw tapisserie-handwerk wat nog nooit was ingelijst. Inlijsten doen we niet meer: zo’n kussen is veel mooier!)