Vanmorgen was ik een beetje mopperig / stekelig / humeurig. Ik reageerde me af in een blogje en ik ontving wat begrijpende reacties. Maar het kwam gelukkig weer goed vandaag. Ik pakte een tas die ik al een tijdje niet meer had gebruikt (“Nou heb ik geen zin meer in die wintertas…”) en stapte op de fiets. Met een lijstje van acht dingen die ik wilde afwerken.
Eerst maar eens naar een bibliotheek om een oud boek in te zien waar ik al vaak wat over had gehoord. Even een stukje lezen om m’n mening te vormen. Ik nam het expres niet mee naar huis, want dit was een dag om lijstjes af te werken en niet om nieuwe dingen toe te voegen.
Daarna naar de bank om een oude rekening op te heffen die we allang niet meer gebruiken. En speciaal kneedspul bij een Zorgzaam-winkel waarmee ik nu de spieren in m’n duim weer moet gaan trainen. En een nieuw schroefje in m’n reservebril, zodat het glas er niet meer uit kan vallen. Dat soort dingen. Vast herkenbaar, dat je daar zo’n voldaan gevoel van krijgt.
Ik zag dat de tulpen in het park nog wèl volop bloeiden. M’n tapisserietas ging nog een keer op de foto. Daar bloei je weer van op.
2 gedachten over “Tapisserietas”
Tulp Rode Apeldoorn, mooi hè? Vooral in de grote hoeveelheden die in het park staan, echte blikvangers.
Zijn de stekeltjes inmiddels weer een beetje gesleten, Margriet? Een mens kan niet altijd goedgehumeurd zijn, helemaal niet erg, toch?
Ja, jij herkent ze!
En ik kwam nog een keer terug in een volgend blogje. Minder herrie en rode tulpen: goed voor m’n humeur!