Al heel wat bewonderende blikken heb ik gehad als ik met mijn Tapisserie-tas ergens rondloop, en soms ook opmerkingen. Zelf vind ik het ook een heel leuk idee: een tijdje terug begon ik met het verwerken van prachtig tapisserie-handwerk tot tassen. Dit is één van mijn eersten en die spreekt me zelf erg aan. Op de rand van het geborduurde stramien stond 
nog de naam van dit werk vermeld: “Mädchen am Fenster”. Ik kreeg er allerlei vragen bij: zou ze uitkijken naar haar geliefde? Zou ze genoeg hebben van het opvouwen van de was? Zou ze graag naar buiten hebben gewild? Als dat laatste het geval was, dan wordt haar wens nu heel vaak vervuld, want ik neem deze tas inmiddels overal mee naar toe. Ook op wandelingen, en daarbij kwam ik langs een molensteen waar ik de tas even aan hing.
Wil je reageren?