Twintig jaar geleden plaatste ik mijn eerste tapisserie-schilderij op een ver hoekje van de zolder. Ik vond het mooi en trok me er niks van aan dat anderen het gek vonden. Een jaar of zeven geleden had ik nog wat meer tapisserie-schilderijen verzameld en besloot er eens een tas van te maken. Als ik die om m’n schouders had, dan draaiden mensen hun hoofden om als ze die tas zagen. “Wat een leuk idee!” zeiden ze dan. Ik genoot van de complimenten en maakte er nog een paar. Een tas is een fijne manier om zo’n tapisserie-borduurwerk een nieuw kans te geven om gezien te worden. Inmiddels krijg ik wat minder opmerkingen, want we zijn er aan gewend geraakt dat oude tapisserie-borduurwerken worden hergebruikt. Maar ik vind het wèl leuk om ze eens te laten zien hier!