Terugblik op open handwerkhuis

Geen mens kan zonder waardering en ik dus ook niet.
Op mijn handwerkdagen ontving ik de visite en de feedback waar ik naar verlangde.
Ik heb in de loop der jaren vele mailtjes gehad met bedankjes voor opgestuurde boeken en handwerkjes, complimenten voor m’n blogjes en nieuwsbrieven, en veel lovende woorden.
En daar ben ik ook telkens blij mee, met al die lieve mailtjes. Maar visite is toch een soort next level. Dat mensen speciaal voor mij (en voor hun eigen nieuwsgierigheid natuurlijk, en dat is helemaal logisch) meer dan een uur wilden rijden, dat vond ik toch ook echt bijzonder!

En nu die dagen voorbij zijn, kan ik natuurlijk eens lekker nadenken. Wat wil ik eigenlijk? Waar gaat het me om?
Om de waardering?
Om de betrokkenheid bij erfgoed-handwerk?
Om het plezier van iets publiceren?
Om de verdiensten?

Het is en blijft een mix. Al die motivaties spelen door elkaar heen en dat mag ook. Ik vond het mooi om te merken dat de betrokkenheid van sommigen zo groot was, dat ze de rit hiervoor over hadden. En dat ze zulke fijne feedback gaven. Ik had een opschrijfboekje klaarliggen waar ik wat opmerkingen in opschreef. Zoals: “bevlogen bij cultureel erfgoed” en: “fantastisch om dit nu eens in het echt te zien!”
en: “Dat je dat allemaal hèbt joh!”

Nu staat/ligt er nog een mooie bos bloemen op het oude kelim-kleed op de salontafel. Dat kleed was ook meerdere malen onderwerp van gesprek. “Gemaakt door mijn moeder” vertelde ik. Jongere bezoekers hadden nog nooit van kelim gehoord, oudere wel, en die vertelden dan ook weer hun eigen verhalen over kelim. Zo was er telkens heel veel om uit te wisselen, en samen te delen.

Bij het vertrek kreeg ik meerdere keren de vraag of ik het nog eens organiseer, want dan zouden ze graag terug willen komen.
En één bezoekster zei: “Je hebt hiermee voor jezelf denk ik je 65e echt gemarkeerd en inspiratie gekregen voor een volgende fase.”

Bedankt voor jullie feedback, ook in de mailtjes! Bezig-zijn met handwerk geeft herkenning bij elkaar, geeft blijdschap bij het delen, en geeft een band bij een ontmoeting. Wie weet nog eens zulke dagen…..