Thanks to liberators


Het sluisje” in het kanaal is beroemd in Apeldoorn.  Precies 75 jaar geleden staken twee verzetsmensen hier het kanaal over. Met gevaar voor eigen leven brachten ze belangrijke informatie bij de Canadese troepen, die op 16 april vanuit het zuiden en oosten de stad naderden. Het plan was om de stad met zware artillerie te beschieten, maar door de informatie van de twee dappere helden kon dit voorkomen worden.

Het sluisje is tegelijk een bruggetje voor fietsers en ik fiets hier altijd op weg naar m’n kleine baantje (waar ik nu niet naar toe hoef). Op een keer was mijn Canadese nicht bij mij op bezoek in Apeldoorn en we maakten een fietstochtje. Ik wilde haar het plekje laten zien, waar elk jaar kransen worden gelegd. En ik wilde haar laten zien hoe de Nederlanders de Canadezen nog steeds eren en waarderen. Ik spreek haar niet zo vaak, maar gisteravond deden we een spelletje via zoom. Ze is naar mijn moeder vernoemd en op de dag dat ik aan mijn moeder dacht, was het een leuke afsluiting van een herdenkingsdag om online een spelletje te spelen. We merkten het niet eens dat er een oceaan tussen ons ligt.

Maar meestal is water wèl een grote barrière, in ieder geval in de oorlog. Alle bruggen over de IJssel waren opgeblazen, de hele infrastructuur lag in duigen. Maar ondanks allerlei tegenslag en belemmering lukte het de bevrijders tòch om op te trekken naar het midden van het land. Het zuiden was al bevrijd. Nu ging het snel naar het midden en noorden van het land. Onze krant volgt het spoor van de bevrijders van 75 jaar geleden en vanavond sloeg ik de krant op en zag deze foto van het sluisje. Met het hele verhaal erbij.

“Deze 17e april 1945 zullen we nooit meer vergeten”, zo eindigt het artikel. En dat is de afgelopen decennia ook volop ingevuld. Er zijn hier in Apeldoorn bijzondere parades geweest, met oude legervoertuigen met veteranen. Meerdere keren heb ik daar ook langs de route gestaan, meestal met een paar familieleden. Onvergetelijk was die keer dat ik daar met mijn vader stond te zwaaien. Het was zò ècht allemaal! Nederlanders bedankten hun Canadese bevrijders. Gooiden met bloemen. Applaudiceerden. Hingen vlaggen uit. De herinneringswoorden hebben volop geklonken. De uniformen zijn toen nog weer gedragen. Dat is allemaal geweest in de afgelopen periode.

Nu geen grote parades en bevrijdings-festivals meer. Maar dat sluisje blijft daar liggen. Ik hoop er straks weer overheen te fietsen. En die twee oude kaarten: die kreeg ik vandaag en ik wilde ze gelijk laten zien! Zo toepasselijk: The whole people of Holland thanks their liberators!

Middenin de corona-crisis een mooie herinnering! Bevrijding is er geweest en zal opnieuw komen.

1 gedachte over “Thanks to liberators”

Laat een antwoord achter aan miekequilt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.