De drang om te haken was in de zeventiger jaren zo groot dat zelfs de tissuebox een gehaakt hoesje kreeg. Mijn handwerktante had zo’n omhaakt doekjes-doosje en ik weet nog dat ik dat verschrikkelijk ouderwets vond. Maar toen haar huis moest worden leeggehaald, nam ik die doos toch maar mee. Heel even stond hij aan de kant van de rommelmarktspullen, maar daarna verschoof hij naar mijn kant. En nu is hij weer leuk! Ik nam hem mee op vakantie, in een tijd dat veel mensen ziek zijn. Gelukkig, niet nodig gehad. De oorspronkelijke tissues van twintig jaar geleden zitten er nog steeds in. Toen ik in de afgelopen tijd wèl een zakdoekje nodig had, had ik niet aan dit retro-geval gedacht. Maar nu in de nieuwe haaktijd mag hij weer gezien worden!