Toch een kussentje
Op zondagochtend was het grauw en somber maar nog steeds superleuk om onbekend land te verkennen. We vonden nog een andere pont die ons over de Maas zette. Indrukwekkend om de gebouwen van Steyl zo te zien liggen.
We klommen op de toren bij Baarlo en keken uit op het Maasland. Er was niemand in de wijde omgeving te zien dus we veroorloofden ons een muziekje op de mobiel en dat was zo’n leuk moment. Vroeger vroeg mijn vader altijd: “Wat was het leukste van deze dag?” en die herinnering haalden mijn zus en ik een paar dagen geleden nog op. Als je het me vandaag zou vragen, dan zou ik zeggen: Daar bovenop die schaakspel-toren staan en naar muziek van Händel luisteren en op de muziek dansen om warm te blijven en intussen in m’n tas rommelen of ik nog wat bij me had. Gelukkig: toch nog een kussentje voor de zondag! Oh, dit vind ik zò leuk! Lekker rondtoeren, koffie uit de thermoskan, onverwachte dingen tegenkomen en uitkijken op rivieren! Love it!
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
4 gedachten over “Toch een kussentje”
Die dubbele toren herken ik meteen: Steyl!!
Mijn vader nam ons met een paar er voor het eerst mee naar toe: het Missiemuseum. ( niet die torens)
Later bezochten we dat museum nog vaker maar toen gingen we op de fiets. Dat was best wel een eindje maar dat was deel van ons uitstapje.
Voor het laatst bezocht ik het met mijn zoon – de traditie doorgeven zeg maar – en dat is ook al weer bijna 20 jaar geleden. Ik zal het toch nog eens opnieuw moeten gaan bezoeken 🙂
Hoi Ine, wat leuk jouw reactie! Want hij sloot helemaal aan bij een vraag die ik aan mijn (volwassen) dochter stelde toen we in het vakantiehuisje waren. Ik vroeg: vind je dat we jullie vroeger vaak genoeg hebben meegenomen op uitstapjes in de eigen omgeving? Kennelijk was het wel voldoende, want ze is nu zelf dol op museum-bezoeken, dus dat is wel goed gekomen.
Maar ik ben zelf opgegroeid in de buurt van Eindhoven, en had nog nooit van het Missiemuseum in Steyl gehoord, dus ik ben daar als kind niet mee naar toe genomen (wel naar tal van andere dingen hoor! dus dat is ook wel goed gekomen). Ik vond dit museum nu zò’n verrassing! Eigenlijk is het museum zèlf ook een museum ìn een museum: de manier waarop alles is tentoongesteld. Verbazingwekkend!
Dus het is altijd leuk om bij het opgroeien bijzondere plekjes in de eigen omgeving te leren kennen en later de actieradius te vergroten. Wij vonden dit museum een echte topper en zijn blij dat we dit konden bezoeken. Op m’n blog had ik geschreven dat ik er pas in januari over ga bloggen. Anders wordt het wat veel nu en ik blijf nu maar even in de december-flow.
Even een tijdje je website niet bezocht Margriet en nu weer eens van je blogs genieten. Altijd leuk jouw verhalen en bijbehorende foto’s.
Hoi Agnes, bedankt voor het even laten weten dat je van m’n verhaaltjes en foto’s geniet. Ik hoor wel vaker dat mensen mijn blogs niet elke dag aanklikken, maar af en toe weer ‘bijlezen’ en ik vind het leuk om te weten dat dat ook leesplezier geeft!
Hartelijke groet!