Tranquility

Polderland. Bedijkt zeekleilandschap. Mooi! Weidsheid! Je wilt tot aan het einde rijden!

Onderweg vraag je je af: hoe zou het zijn om hier te wonen? Het antwoord weet je al: Kan niet. Een uurtje dan, alleen maar daar even zijn! Dat kan wel. Ik wil het zo graag.

Dan is daar de Tranquility: kalmte, rust, vrede en stilte. Allemaal aan de rand van het land.
Uit m’n buideltasje haalde ik een kralenhartje. Zodat ik wat had om aan een grasspriet te priegelen. Bedoeld om de sereniteit van dit uiterste plekje te weerspiegelen. Een drassig en moerassig plekje waar je alleen maar kunt komen door de sandalen van je voeten te doen. Toen was het even een heilig plekje. Voor mij, voor een uurtje.