Uit shop op post

Vandaag gingen deze twee borduurwerken op de post. De papegaaien stonden al heel lang in m’n shop en de geborduurde dames uit 1910 nog maar kort. Deze mooie borduurwerken heb ik met plezier in m’n handen gehad, er een foto van gemaakt, en een tijdje in m’n shop gehad. En ik heb ook met plezier ernaar gekeken en ze nu weer opgestuurd. Soms, als ik iets moois uit m’n doos haal na een bestelling, dan kijk ik er nog even naar, om er ‘afscheid’ van te nemen. Want ik vind die borduurwerken zelf ook mooi.

Wat is dat toch met die borduurwerken? Wat maakt nou dat je ze mooi vindt? De kleuren natuurlijk, dat is bij deze wel duidelijk. Maar ook het ontwerp. Een borduurwerk is zò anders dan een foto of een schilderij. Het is gewoon een bepaald genre om iets weer te geven, en net als bij de fotokunst en de schilderijkunst is ook de borduurkunst verder ontwikkeld. Er zijn mooie ontwerpen gemaakt die precies de goede verhouding hebben van abstractie en detail. Het moet niet te gedetailleerd, want dat is het terrein van de fotografie of de schilderkunst, en bovendien is het dan veel te veel werk om te borduren. Het mag wel heel grof, dan wordt het abstract en dat kan ook wel. Maar ergens tussenin is het mooist.

En dan komen sommige ontwerpen ook nog eens het best tot hun recht als ze worden geborduurd in tapisserie op stramien (zoals die papegaaien) en andere ontwerpen worden het mooist met kruisjes op handwerklinnen (zoals die modedames) en ach, zo kun je wel door blijven mijmeren.

Ik ga niet al te veel mijmeren nu; ik wou alleen maar even zeggen dat ik meestal juist géén foto’s nam van alles wat er op de post ging. Want dan zou m’n blog vollopen. Dit was dus alleen de uitzondering, om dat punt eens te benoemen.