Uitwaaien op een eiland

Ons schattige gehuurde vakantiehuisje had een prachtige ligging aan de rand van de duinen. Drie dagen lang konden we de zee horen ruisen en konden we daar ook zò naar toe lopen. En het had nog meer: een prachtige waslijn waar ik m’n meegebrachte quilts kon ophangen. Even leek het of ik echt alles had wat ik me maar kon wensen, maar toen was er toch nog iets wat tegenviel: de wind! Natuurlijk kon ik daar wel om lachen en hoewel die wind snijdend koud en stormachtig was heb ik er echt niet op gemopperd. Dat wéét je gewoon als je midden in de winter naar een Waddeneiland gaat. Maar om even te vertellen dat ik voor deze foto wel tien keer moest knippen, vertel ik het erbij. Die quilts bleven gewoon geen paar seconden recht hangen, maar vlogen telkens bij een nieuwe windvlaag de lucht in. Toen we weer thuis waren hoorden we dat ‘jullie op het vasteland’ meer zon hebben gehad dan wij, maar ook dat mocht de pret niet drukken. Ik vind juist dat mijn kleurige lappendekens mooi uitkomen met wat bewolkt weer en een rustige omgeving.