Uitzicht onder een waterval

Dit is het uitzicht van onder een waterval. De foto nam ik een maand geleden in mijn eigen stad. Het was een zonnige zondag in mei en ik vond het zo’n mooi plekje dat ik dacht: hier wil ik ook nog wel eens met wat anderen naar toe. Nu is het weer zondag en heb ik deze waterval-foto opgezocht. En ik heb nog meer foto’s die ik die dag maakte:

Ontrollend varenblad aan de oever van een verborgen vijver. Slechts twee maanden per jaar mag het publiek daar komen. De verborgen vijver ligt in het paleispark het oude Loo. Toen we daar waren, was er ook een plannetje aan het ontrollen. Toen ik daar op die zondag was, genietend van al het moois rond dat paleis, had ik net twee dagen eerder op mijn blog geschreven dat ik wel met een aantal bloglezers naar een theetuin zou willen gaan. Dat blogje (“Theedrinken en misschien een ontmoeting“) werd de afgelopen maand één van mijn populaire blogjes (wat betekent dat het vaak werd aangeklikt). En ik kreeg er leuke reacties op, ook per mail. Maar het plannetje kon zich nog niet verder ontrollen. En mijn toezegging om er nog op terug te komen, had ik nog niet waargemaakt. Dat doe ik dan nu.

Mijn gedachte was: we kunnen wel met elkaar naar een mooie theetuin gaan (eerst een paar uurtjes bij mij thuis een ontvangst, waarbij ik wat van mijn handwerk en boeken laat zien, en daarna op de fiets naar die theetuin). Maar we kunnen óók met elkaar een wandeling maken in dat paleispark. Lijkt me ook erg leuk om samen te doen! En om het alvast wat handwerkerig te laten zijn, nam ik gelijk weer een foto van de tapisserietas die ik toen bij me had.
Maar het bleek in die weken toch niet zo goed uit te komen om dat te organiseren. Er was teveel anders wat me bezighield en liet ik het plannetje maar even rusten.
Inmiddels is dat paleispark weer voor publiek gesloten. Maar nu ik deze foto’s heb laten zien, neem ik me voor: volgend jaar misschien? Dan nodig ik wat bloglezers uit om met elkaar daar te gaan wandelen!

De dag dat ik daar was waren de vogeltjes prachtig aan het fluiten en het is echt een heel mooi plekje waar je om die vijver heen kunt lopen. Rechtsboven zie je de waterval. Je kunt er bovenop staan, maar ook van onder naar het vallende water kijken.

Sommige plekjes zijn zo mooi, daar kom je van tot rust.
Wij zitten nu in een periode van rust en verstilling. We beleven bijzondere dagen met onze familie. Dagen van verstilling en overpeinzing. Dagen van verdriet en afscheid. Het zijn intense dagen. M’n toezegging om een theetuin-ontmoeting te organiseren kan ik nog steeds niet waarmaken. Dat komt later wel weer.
Als een leven ten einde loopt, dan is er een waterval van gedachten en emoties. Maar er is ook uitzicht. Uitzicht op een eeuwigheid.