Vakantie op Faroër Islands

Doel bereikt! En weer terug!
Ik ben met mijn man (links in beeld) naar de Faröer-eilanden geweest!
Op mijn blog ben ik gewend om mijn verhalen zo veel mogelijk te relateren aan handwerk, en daarom kies ik voor deze binnenkomer: Doel bereikt! We zijn er geweest!
De afgelopen twee weken werd elke dag een blogje gepubliceerd wat ik van te voren had geschreven en ingepland. Vanaf vandaag – de laatste dag van juni – weer een actueel blogje, en morgen gaat ook mijn shop weer open.

Eerst reden we naar het noorden van Denemarken en toen met de auto op een grote ferry. Na dertig uur varen beleefden we met de andere passagiers die op het voordek stonden de sensatie om de kust te zien naderen. Het waaide zo hard dat je je bijna niet staande kon houden maar toch wilden we dat moment meemaken: daar liggen de eilanden! Een uurtje later reden we de boot af en waren we ‘on our own.’ Het was koud en mistig en de schrik sloeg ons om het hart: waar zijn we aan begonnen? Maar we wisten het van te voren: op deze noordelijke eilanden is het bijna altijd vrij koud en het kan hard waaien en als de zon schijnt ben je blij en als het bewolkt en regenachtig is, moet je niet verbaasd zijn. It’s all in the game! En we hadden reuze veel zin in ons spel!

Ons gehuurde vakantiehuisje was een dream-come-true. Een huisje op één van de mooiste plekjes die we ons konden wensen. Na een half uur rijden op een heel smal weggetje tussen twee bergwanden vroegen we ons af waar we terecht zouden komen. En daar stond het. Met een mooie hoop stenen in de achtertuin. Over deze ‘cairns’ en over het huisje hoop ik in een volgend blogje nog meer te schrijven.

Zon en regen, we vonden het allemaal prima. We reden einden over de rustige wegen en kregen er maar geen genoeg van. Hier nog naar toe, en dáár nog heen. Heerlijke dagen die eindeloos duurden. Het werd niet echt donker. Toen de zon eindelijk onderging kwam ze na een paar uur al weer op. Daardoor beleefden we de dagen als in een roes.

We wandelden en waagden, we klommen en klauterden. We zaten en we zagen. We genoten.

En op gepaste plekjes hing ik nog wat handwerk op. Ik heb geloof ik nog nooit een mooiere achtergrond gevonden voor m’n gehaakte omslagdoek.
En ik verheug me er natuurlijk op om al die foto’s die ik maakte hier te laten zien.
Maar het moet nog even wachten want niet alles kan tegelijk. Voor dit eerste verslag wil ik nu alleen zeggen: I’m back en het was grandioos!