Veluwe Wandeling

Diep verscholen in de bossen van Vierhouten ligt het vroegere Verborgen Dorp, waar in de Tweede Wereldoorlog ongeveer 100 mensen zich lange tijd verborgen hielden. Het ging om Joden, verzetslieden en geallieerden. Enkele hutten zijn herbouwd en geven een indruk van hoe het geweest moet zijn. Het struikgewas was toen veel dichter, maar de sfeer van die plek op deze gure novemberdag konden we aanvoelen. Iemand zei: “Mijn schoonzus woont nu zes maanden per jaar in een schuilkelder.” Iemand anders: “Vroeger konden we zulke plekken bezoeken en denken aan de oorlog van lang geleden. Nu staan we hier en denken eraan dat er nù zoveel mensen in oorlogsgebieden zijn voor wie het leven elke dag bestaat uit vluchten en schuilen en overleven.”

Na hier te hebben stilgestaan en wat gedachten te hebben uitgewisseld, begonnen we aan een nieuwe etappe van het Veluwse Zwerfpad. Met een paar auto’s naar beginplek, paar auto’s op eindplek, na afloop organiseren om de auto’s weer op te halen, en zo konden we met elkaar weer een etappe lopen zonder een rondje te hoeven maken.

Veluwe, zwerfpaden, uitgestrekte bossen en vlaktes, november, onderweg praten over van alles wat ons bezighoudt.

Deze etappe eindigde bij de Cannenburg. Van Vierhouten naar Vaassen gelopen. Van boshut naar kasteel. Van vluchten naar vrijheid.
Ondanks november-somberheid was het een mooie wandeling. Maar de gedachte aan zòveel mensen die nu weer in verschrikkelijke omstandigheden moeten zien te overleven, is nog niet uit m’n hoofd. Vroeger konden we dit soort plekken bezoeken en denken dat het lang geleden was. Nu niet meer.