De Houtribdijk tussen Lelystad en Enkhuizen is bijna 30 km. lang. In elk jaargetijde een sensatie om overheen te rijden. Het grootste gedeelte zie je alleen de waterplas links (de Markerwaard), en tijdens een klein gedeelte van de rit kun je ook het water rechts zien (het IJsselmeer). Daarna is dat water weer aan het oog onttrokken door een dijk. Wij hebben deze rit vroeger vaak gemaakt, maar zijn nog steeds onder de indruk als we weer eens naar WestFriesland gaan.
De weidsheid, het water, de dijken en havens. Het vèr weg kunnen kijken. Elke keer weer mooi en anders.
Foto’s maken van meegenomen quiltjes lukte niet echt. We waren te druk met andere dingen.
We gingen naar de Westerkerk in Enkhuizen. Deze is onlangs gerestaureerd en behoort tot de top 100 van de Nederlandse monumenten.
We hadden ons opgegeven voor een rondleiding en mijn meisje-aan-het-venster-tas mocht mee naar boven. Daar plaatste ik haar even in een eeuwenoud ander venster. Daarna was m’n aandacht voor wat we te zien kregen tijdens de rondleiding in de Librije en dat was heel bijzonder. Daar hoop ik later nog aparte blogjes over te maken. Dit blogje geeft alvast de context aan.
We vierden ook nog een verjaardag mee van vrienden, in de plaats waar we vroeger zelf ook hebben gewoond.
Bij avondlicht reden we weer over de lange dijk, nu de andere richting uit. En er zijn misschien vannacht wel sterren gevallen, maar we hebben ze niet gezien. Ik had wel zelf nog sterretje opgehangen tegen een donkere achtergrond.
Het is mooi om af en toe vèr weg te kijken. Ver weg kijken naar de lucht en ver weg kijken naar de geschiedenis. En ook heel waardevol om dat te doen in het gezelschap van vrienden en in de omgeving waar je vroeger zelf hebt gewoond.
Wij rijden ook regelmatig over deze dijk. Ik vind het uitzicht altijd prachtig , maar de weg vind ik naar: te smal en vaak te druk. Gelukkig hadden jullie daar geen last van.
Ja, Margriet, Enkhuizen blijft mooi en je quiltjes komen goed uit op deze historische plekjes.
Ik heb de laatste tijd weer erg genoten van je blogs, prachtig handwerk, mooie oude boeken, heel mooi keramiek en zeer “schone” burchten in Duitsland.
Nog mooi augustusdagen gewenst en ga zo door!!!
Een handwerkgroet uit Emmen
Mijn geboortestad!
Opa en oma zaten bij het koor van de “Zingvisjes” onder leiding van mevrouw Vis.
Een favoriet lied ging over Enkhuizen.
Het refrein:
Ja, dat is ENKHUIZEN, de Haringstad,
met zijn zuidertoren,
plantsoen en bloemenschat.
De Drommedarisklokken,
die kling’len tevree.
Ja daar wil ik wonen,
daar dicht bij de zee!
Helemaal waar, ook al woon ik er sinds 1977 al niet meer……….
Mijn vader heeft dacht ik nog gewerkt aan het dak van de Westerkerk.
Groetjes, Tineke
Bedankt voor jullie leuke reacties!
En ook weer een bevestiging hoezeer oude gebouwen van grote betekenis zijn, ook voor latere generaties!
En ook het beleven van zo’n autorit over de dijk: daar hebben we dan ook allemaal herinneringen aan. Daar ga ik vast aan denken, de volgende keer dat ik daar rijd: dat er in die andere auto’s óók mensen zitten die genieten van het weidse uitzicht.
Enkhuizen is een prachtig historisch stadje, en een bezoek zèker waard! Twintig jaar geleden kwam ik daar vaak want we woonden in West Friesland. Maar nog niet eerder zag ik de Westerkerk zò mooi gerestaureerd! Mooie herinnering Tineke, dat jouw vader ook nog heeft bijgedragen aan het bewaren van dit stenen erfgoed. Ik kan iedereen een bezoek aan dit monument en het monumenten-stadje zeker aanraden.