Veranderingen in de zorg

Een aantal jaren geleden verhuisden mijn schoonouders naar een zorg-appartement. Als er een bewoner is overleden, dan komt er weer een plekje vrij voor een nieuwe bewoner. Zo gaat dat. De “veranderingen in de zorg” zijn vaak in het nieuws geweest vaak in negatieve zin en dan ging het natuurlijk vaak om allerlei financiële constructies en situaties. Maar de positieve kant mag ook wel eens genoemd: in het appartementje waar deze pannelappen hingen, was de zorg uitstekend. Mijn schoonouders hebben daar nog een paar jaar fijn gewoond, eerst samen en later mijn schoonmoeder alleen. Toen ze daar kwamen wonen, hingen deze pannelappen nog in het kleine keukenblokje. Die waren blijven hangen van de vorige bewoner. En al de jaren dat m’n schoonmoeder daar nog woonde bleven ze hangen. Ik maakte er wel eens een opmerking over dat ik ze mooi vond, maar meenemen… nee, dat mocht niet. Ook al kookte ze allang niet meer zelf.
Maar nu moest mijn schoonmoeder zelf ook nog een ‘verandering in de zorg’ ondergaan. Ze werd ziek en moest elders verpleegd worden. Ze zou niet meer terug kunnen naar haar oude plekje, en vorige week begonnen we als familie vast wat op te ruimen. Ze knapte weer wat op en er zou een plaatsje vrijkomen in een ander huis, met nog meer zorg. Vandaag zou ze daar naartoe verhuizen, maar het liep anders. Ze werd nog zieker en ineens wilde het niet meer. Nu zijn we om de beurt bij haar en dat is fijn. We genieten van die intense momenten bij haar. We zingen voor haar, we houden haar hand vast. We laten haar foto’s zien. We hebben haar bedankt voor haar liefde voor ons. En we stellen haar gerust. Zo maken we samen mooie en vredige uren mee.

Intussen staat de stoel in haar oude appartement leeg. Deze week was ik daar en nam ik deze foto. Het kussen maakte ik lang geleden voor haar en het lag altijd in die stoel. Geen verhuizing naar een ander appartement vandaag. Misschien wel een andere ‘verhuizing’.