Het portret van Saskia van Uylenburgh is het topstuk van de tentoonstelling Liefde in de Gouden Eeuw, en een prelude op het Rembrandt-themajaar.
Rembrandt schilderde zijn vrouw en profil in rijk gewaad. Na haar dood bracht hij enkele wijzigingen aan. Hij voegde een fluwelen hoed toe met daarop een struisvogelveer; dit is een verwijzing naar de vergankelijkheid. En ook een takje met rozemarijn in haar hand, als een symbool van eeuwige herinnering. En nu is dan, na vele jaren, dit prachtige schilderij nog te zien als een herinnering aan een liefdesgeschiedenis die slechts kort duurde en tragisch eindigde. Het paar kreeg vier kinderen, waarvan er drie al in de wieg stierven. Alleen Titus bleef leven. Maar Saskia stierf toen hij nog een baby was. Het huwelijk van Rembrandt en Saskia heeft slechts acht jaar geduurd.
Op de lagere school vroeger werd ons verteld over het leven van de grote meester en vond ik dat zo verdrietig. De schulden die er waren, het vele gedoe. En dat Rembrandt dit portret moest verkopen vanwege geldgebrek. Die geschiedenisles kwam nu weer in herinnering en misschien vond ik het daarom extra bijzonder om dit portret nu in het echt te zien (want wat je vroeger leert, dat blijft je bij). De tentoonstelling belicht het thema Liefde in de Gouden Eeuw en daarom stond er ook een pronkbed in de zaal. Zò mooi allemaal. Een doorgestikte sitsen deken en rijk versierd linnengoed. Maar die struisvogelveer zegt misschien meer. Het is ook zo vergankelijk.
(Dit was het laatste blogje van een serie n.a.v. mijn bezoek aan deze tentoonstelling. Ik aarzelde wel bij nòg een blogje hierover, maar wilde toch graag deze foto’s nog laten zien.)
Ja, bij het zien van die sitsen deken gaat je “textiel-hart” sneller kloppen, hè? Het is inderdaad een prachtige tentoonstelling! En in jouw blogjes kon ik hem nog even herbeleven.
Groeten van Digna
Mooi dat jij ook bent geweest. Het is voor mij nu een week geleden dat we er waren en dat portret van Saskia zit nu al de hele week in m’n hoofd. Het was zò mooi om te zien!
Wat een mooie foto van het opgemaakte bed met de mooiste 17de eeuwse slopen, die ik oiit zag!
Bedankt voor je reactie Sanny; jij hebt er oog voor!
Ik heb n.a.v. je reactie gekeken of de slopen op de andere foto die ik maakte er misschien nog wat duidelijker op staan, maar dat is niet zo. Er stond glas om het bed, dus inzoomen was lastig. Ik had nog wel een foto van het informatie-bordje gemaakt, maar daarop stond alleen dat het eikenhouten ledikant met panelen en hemel gemaakt is in de 17 eeuw. Ik weet dus niet of dat ook voor de slopen geldt, dat ze zo oud zijn. Maar ze zijn inderdaad wèl prachtig!