Verhaal over een sjaal

Een koude zonnige zondagmiddag in januari. We gingen nog even wandelen. Ik had het druk gehad en het was me nèt niet gelukt om het laatste stukje van m’n sjaal af te krijgen. Maar ik had een sjaal wèl nodig! Ik trok de pen er gewoon uit en deed hem om, met losse draad aan het eind.
Hieronder het verhaal van deze sjaal.

Als je met iets inspannends bezig bent, dan is het extra fijn om je te kunnen ontspannen met een breiwerkje. Ik had twee bollen wibra-wol en daar begon ik ruim een week geleden mee te breien. Voor een patroon-uitzoeken gunde ik me geen tijd. Gewoon elke pen meerderen en als de ene bol op is dan ben je halverwege, en dan weer elke pen minderen.
Ik was in het nieuwe appartement van m’n moeder aan het werk, en maakte ook even een wandelingetje om de omgeving te verkennen. Het breiwerkje nam ik mee, want ik wilde even buiten breiend op een bankje naar de rivier kijken. Die foto’s liet ik hier zien.
Ik had niet kunnen bedenken dat datzelfde bankje een week later compleet onder water zou staan! Het is nu enorm hoog water daar!

Nu waren we daar weer aan het werk, en m’n sjaal was bìjna af. ’s Morgens had ik hem nog even aan het balkonhek gehangen, met de breipen er nog in. ’s Middags ging ik weer naar m’n eigen huis en onderweg nog even wandelen. Blij dat ik een warme sjaal had, want zonder was het gewoon geen doen met die koude wind!

De vierde foto van de collage laat zien waar deze wol vandaan komt: van de Wibra. Het is Dora-wol, en hij breide heerlijk!