Sommige toevalligheden zijn zò frappant, die moeten ècht even op m’n blog. Dit is wat mij overkwam:
Ik zat op een oude tuinstoel in het aarzelende lentezonnetje te genieten van de warme zonnestralen. Na de winter een weldadige bezigheid.
En plots zakte ik – zonder enige aankondiging – door de stoel en zat ik op de grond. Ik was helemaal beduusd.
Een paar meter bij me vandaan zat mijn man binnen. Hij was wat aan het zoeken op z’n tablet en was zo verdiept in een citaat dat hij eerst niet doorhad wat er gebeurde. In plaats van “Heb je je pijn gedaan schat?” zei hij alleen maar: “Huh?”
Dit is het citaat (van ene dr. Seuss), wat hij las, werkelijk precìes op het moment dat ik door die stoel zakte:
“Don’t cry because it’s over, smile because it happened.”
En dus lachten we samen over deze ongelooflijke toevalligheid van gebeurtenis en citaat en over de versleten stoel.
Ik legde er een geborduurd kleedje op, wat eveneens versleten is. Een kleedje wat zo vaak gewassen is dat er slijtplekjes zichtbaar zijn. Maar de bloemetjes zijn nog mooi: aan beide kanten precies even keurig afgewerkt. De bloemetjes lachten ook. Je zou ze kunnen uitknippen en als decoratie kunnen gebruiken. Of gebruiken om er kaarten mee te maken. Ik heb dat vroeger wel eens gedaan en het geeft een mooi effect.
Gelukkig heb ik me geen pijn gedaan. Maar ik kan je wèl vertellen: het is ècht een hele gekke gewaarwording!