Vandaag begon de grote vlindertelling weer. Als je mee wilt doen (dat kan nog drie weken) dan moet je een plekje in je tuin zoeken en gedurende vijf minuten kijken hoeveel en welke vlinders je ziet binnen 10 meter afstand. Ik zag er geeneen, en dat zou ik dan ook kunnen doorgeven aan de vlinderstichting, want dat willen ze ook weten. Nadat ik een aantal uren in mijn tuin kon zijn vandaag, want het was lekker weer, moest ik nu naar binnen want er kwam een buitje regen, en toen viel mijn oog bìnnen op een paar vlinders. Die tellen niet, maar ik kan ze wel hier laten zien. Die oude blikken staan al een paar jaar in m’n kamer en ik ben er dus nog steeds niet op uitgekeken. Nu legde ik er een paar zijden vlindertjes op.
En verder gaat dit blogje over die ‘zijdjes’ want daar kreeg ik een mailtje over. Iemand vertelt dat ze een groot liefhebber is van deze zijdjes, dat ze ze verwerkt in quilts, en ze vraagt of ze via mijn blog in contact zou kunnen komen met andere verzamelaars. Als je een zijdjes-verzamelaar bent, welkom om hieronder te reageren, en dan speel ik je reactie wel door naar vragenstelster.
Nu eerst maar even mijn eigen zijdjes laten zien. Ben ik eigenlijk een verzamelaar? Dat weet ik niet. Ik heb ze gewoon, want toen ik er eens een paar tegenkwam kon ik ze ook niet laten liggen. Ik zal er een paar in m’n shop zetten, kijken wat er dan gebeurt.
De Turmac-zijdjes werden in de jaren 30 van de vorige eeuw bij pakjes sigaren en sigaretten bijgesloten. De strijd om de klandizie van de consument was zò groot dat die een sigaretten-oorlog werd genoemd. Later verbood de regering deze klantenbinding, maar toen waren er al enorm veel verschillende ‘zijdjes‘ uitgebracht, die geliefde verzamelvoorwerpen waren en werden. En na bijna honderd jaar spreken die vormen en kleuren ons nog steeds aan.
In mijn tuin doe ik ook aan een soort klanten-binding; vanmorgen liet ik nog wat bloemen zien. Voor mezelf om tegenaan te kijken maar ook als service voor de vlinders. Ik zal morgen nog eens kijken of ik ze zie.