Vogeltje geborduurd

Als ik op vakantie gaat, of ook alleen maar een weekendje-weg, dan wil ik iets bij je hebben om te kunnen borduren. Maar ik schat het natuurlijk altijd veel te positief in. Alsof je urenlang in zo’n vakantiehuisje gaat zitten borduren, terwijl het strand op twee kilometer afstand is. En zelfs met storm en regen, dus met  aardig wat wat binnen-blijf-tijd komt het er niet van om alles te doen wat je had gedacht.

Een oud patroontje van een ‘vogeltjesrand’ was op mijn stapel terechtgekomen van dingen die ik nog wel eens wil borduren. Ik nam het mee, met een bijpassend lapje. Weer thuis dacht ik: “Ik was het nu tòch van plan, laat ik dat vogeltje maar even borduren.” Niet dat ik daar veel mee ben opgeschoten, want nu ligt dat borduurwerkje weer op een ànder stapeltje. Niet meer het stapeltje ‘nog te borduren’, maar ‘nog iets van te maken’.