Voor een groot wandtapijt

In Marburg (Duitsland) hangt een groot wandkleed uit de 14e eeuw. Het kent een verdrietige geschiedenis van verguizing en verwaarlozing en zelfs werd het in stukken geknipt, maar gelukkig werd later de waarde gezien en vanaf 1960 werden de stukken weer aan elkaar gezet en is het wandkleed nu in volle glorie te zien. Een zeer indrukwekkend stuk, waar maar weinig foto’s van te vinden zijn op internet, dus daar voeg ik er graag nog een paar aan toe. Afgelopen zomer bezocht ik het kasteel waar dit wandkleed hangt.

Op dit wandkleed wordt één van de bekendste gelijkenissen uit de geschiedenis uitgebeeld. Dit is een gelijkenis (parabel) die door Jezus is verteld, een verhaal met een verborgen boodschap. De tekst is opgeschreven door Lukas en daarna hebben kerkvaders en kunstenaars, uitleggers en exegeten eeuwenlang hun interpretaties en betekenissen hieraan gegeven. De meest voorkomende uitleg is dat de Vader evenveel van zijn beide zonen houdt, maar dat ze allebei een eigen weg gaan, maar dat het uiteindelijk wel goed komt. Het is de taak van iedere christen om goed na te denken over wie er met de beide zonen wordt bedoeld, en dat nadenken niet alleen aan theologen over te laten, want dan krijg je ruzie en conflicten.

De gelijkenis van de ‘verloren’ zoon volgt in de tekst direct op de gelijkenis van het verloren schaap en de verloren penning, dus dat speelt ook een rol in de uitleg. Eeuwenlang heeft deze aansprekende parabel voor grote beroering en ontroering gezorgd. Je zou het verhaal trouwens ook de gelijkenis van de ‘gevonden’ zoon kunnen noemen. Op het wandkleed wordt dat uitgebeeld met de kus van de vader en het aandragen van de ring.

Niet alleen de betekenis van dit verhaal wat al eeuwenlang grote groepen mensen beroert is interessant. Ook het wandkleed zelf! Ik vond het fascinerend om daar voor te staan, op aanraakbare afstand van de 14e eeuw naar de heldere kleuren te kijken. En nu is m’n interesse gewekt en wil ik nog veel meer wandtapijten zien en bewonderen. Er zijn goede boekjes die de geschiedenis  van de grote wandtapijten bespreken en toegankelijk maken. Het boekje “Wandtapijten” is in de eerste plaats geschreven is voor hen die het woord ‘gobelin’ of wandtapijt direct weten te verbinden met herinneringen aan fijne vakanties, en sfeervolle uren doorgebracht in de stilte van oude gebouwen, waar ze mooie en aansprekende tapijten bewonderden (dat zeggen ze in de inleiding). Het boekje vertelt over de wandtapijten in de middeleeuwen en in de navolgende eeuwen. Leuk om daar wat meer over te lezen als je na een geslaagd bezoek weer thuis bent.

Opmerkelijk dat al die eeuwen geschiedenis en aandacht en verbeelding van de fascinerende en aangrijpende parabel, de kracht van die woorden hebben doen toenemen! Overigens heeft de gelijkenis een open einde, dus we blijven er over nadenken!

Bewaren