Vorst op de velden

Er klommen twee mannen op het dak van ons huis. Ze gingen zonnepanelen leggen en daar hadden we heel veel zin in. Nog even een paar lawaaierige uren voor de boeg, dus ik besloot maar even te gaan fietsen. Er werd druk overlegd, en ze riepen hard van boven naar beneden en liepen telkens de trap op en af. Het ging geloof ik niet zoals het moest gaan, maar m’n man kon ook wel koffie zetten, dus ik glipte er even tussenuit. Nog een klein kussentje stopte ik in m’n jaszak. Deze is anders dan het eerdere kussentje wat ik liet zien.

Eigenlijk de koud om te fietsen, dus ik ging maar weer terug naar huis. Daar kon ik het slotstuk meemaken van de zonnepanelen-illusie: het kon niet! De mannen ruimden alles weer op en gingen weer weg. En de rest van de dag zat m’n man aan de telefoon, om iets anders te verzinnen. Want we willen het zonnetje op ons dak benutten!