Vouwpatchwork ‘ding’

De behoefte om met andere handwerkliefhebbers in contact te treden is er natuurlijk al heel lang. In het internet-tijdperk gaat dat allemaal reuze makkelijk (hoewel ik soms best lang met één blogje bezig ben). Maar vroeger hadden ze natuurlijk ook clubjes. En ze schreven elkaar brieven! Juist vandaag – nu ik een beetje bezig was met wat aandacht voor dat ik 2,5 jaar blogde – deed ik een leuke vondst. Twee brieven in een oude Handwerken zonder Grenzen. En ik vind het leuk dat verhaal gelijk hier te vertellen.

Ik was bezig met wat oude nummers van het mooie tijdschrift Handwerken zonder Grenzen in te voeren. Alvast voor m’n vakantie, dan heb ik straks ook nog wat om te laten zien. M’n oog viel op een aankondiging op de cover van 1992-2: “Patchwork van gevouwen puntjes”. Ik sloeg de goede bladzijde op en zag: Hé, dat heeft vast als voorbeeld gediend voor mijn patchwork-cirkel. Die ik een paar dagen geleden liet zien. Dat kan ook wel, want zowel het patchwork als de oude tijdschriften kocht ik een week geleden op dezelfde markt. Ik wilde er een foto van maken, en pakte ook nog even mijn eigen exemplaar van HzG tevoorschijn. Want als liefhebber spaar ik zelf ook de hele serie bij elkaar. En nu zag ik in mijn eigen oude nummer iets wat ik nog niet eerder had gezien: er lagen twee brieven in. Precies bij de pagina’s die over het patchwork gingen.

“Naar aanleiding van het artikel over het patchwork ‘ding’ in het laatste nummer van HzG kan ik U het volgende vertellen: Negen jaar geleden waren mijn man en ik in Thailand en hebben daar, op de markt van Tjeng Mar à raison van 15 bath (toen ongeveer fl 1,50) zo’n ‘ding’ gekocht. Ik ‘zag’ er iets in, als een wonderlijk voorbeeld van patchwork, zonder te weten waar het voor diende. Mijn ‘ding’ is niet zo ‘vol’ als als de uwe, maar het was dan ook maar een toeristen-souvenir.”

En dan op de andere handgeschreven brief, uit 1992: “Geachte mevrouw, wat een leuk verhaal schrijft u aan mij! Het symbool van een lotus zou het dus kunnen zijn. Dat kleedje (in de tekst veranderd door de redaktie in ‘ding’ vond ik in Amsterdam en heeft waarschijnlijk een lange reis gedaan en kwam in frisse toestand hier aan…..
Het compliment aan mijn adres over de waardering van Handwerken zonder Grenzen is niet ter plaatse. Het is Henriette Beukers die alles managet en haar man die al die foto’s maakt. Zelf doe ik zo nu en dan mee met een artikeltje. Ook ik ben zeer enthousiast over het tijdschrift. Het stimuleert ook om met oude technieken nieuwe mogelijkheden te maken.”

Wat een mooie brieven! Ik zal ze nog wel aan de redaktie van HzG aanbieden. En nu ben ik er ook wel aan toe om afscheid van ‘mijn ding’ te nemen. Dus zet ik mijn nieuw verworven patchwork cirkel in m’n shop. Wel symbolisch om iets leuks daarin te zetten op de dag dat ik 2,5 jaar blogde.

Overigens: Zo rond 1992 kreeg ik ook van een vriendin zo’n ding uit Thailand. Altijd bewaard, en na m’n vakantie ga ik het opzoeken en aan jullie laten zien! Een goede illustratie ook dat ik me altijd al heb geïnteresseerd voor handwerk uit verre landen. En ook dat die oude nummers van HzG nog zo mooi zijn.