Langs de waterkant liep een mooi paadje. Open landschap: daar gaan je gedachten ook van open.
Ik kreeg vanmorgen een aardige reactie van iemand die schreef dat ze het leuk vond om natuur-foto’s tussen de handwerken en de boeken te zien, dus met een gerust hart plaats ik er nog één, van de lentewandeling langs de Wetering. De foto combineer ik met twee boeken over Vrij kantklossen. Toen ik het tweede boek vond, dacht ik dat ik het al had, maar het bleek toch weer een andere te zijn: Kantklossen in vrije vorm. Kant hoeft helemaal niet fijn en wit en traditioneel te zijn. Het kan ook vrij en open zijn. En het kan gemaakt worden van verschillende materialen, zoals wol, katoen, linnen, zijde, touw en zelfs koperdraad. Al die materialen kunnen worden gebruikt om een stuk textiel te klossen wat nogal ver weg staat van het fijne witte en traditionele kantwerk. Maar de bàsis en de grondbeginselen zijn dan wèl weer hetzelfde. Deze boeken laten zien wat er kan gebeuren als je de vastliggende gegevens zoals kantbrieven, gelijke afstanden tussen de spelden en aangepaste draaddikte loslaat. Dan wordt het klossen een spannende bezigheid en ontstaat er ruimte voor nieuwe creatieve mogelijkheden.
Nèt als bij het maken van een wandeling eigenlijk!
En ik ben dus blij dat ik die natuur-foto’s kan blijven plaatsen! Van wandelen voel ik mezelf ook altijd weer ‘vrij’ worden, en gaan m’n gedachten weer ‘open’. En ik vind het leuk om foto’s en boeken bij elkaar te klossen.