Vrije-vogel verlangen
Mijn broer zou het liefst een ‘vrije vogel’ zijn, maar dat kan hij niet want hij is gehandicapt. Dat betekent voor hem dat hij in een begeleid-wonen-groep woont en zich moet houden aan allerlei regels en bepalingen. En ook dat er beslissingen voor hem worden genomen die allemaal goed bedoeld zijn, maar soms moet je er ook om zuchten. Een half jaar geleden werd besloten dat de woongroep waar hij woont in zijn geheel gaat verhuizen naar een andere locatie. De afgelopen weken ben ik al veel bij m’n broer geweest, op z’n oude appartementje, om hem te helpen met inpakken. Er moest ook veel weg, want de nieuwe kamer is nog weer kleiner. Dit vogeltje kon weg en nam ik mee.
Mijn broer heeft een grote vrijheidsdrang en verzamelde ook allerlei folders van vakantieplekken. Het liefst zou hij het hele jaar op vakantie willen zijn. Ik nam zijn vogeltje mee naar een dagje uit, naar de Weerribben. Het vogeltje vloog af en toe even weg, zodat ik er een foto van kon maken. De onderste foto laat ook zien hoe creativiteit voor heel veel mensen een drive en een drang is. Voor mijn broer is het lastig dat hij altijd afhankelijk is van anderen en begeleid moet worden, als hij iets wil maken. Het is dan geen echte èigen creativiteit meer, terwijl hij dat verlangen wel heeft, om zelf iets te maken.
Deze foto’s maakte ik in het buitencentrum van Staatsbosbeheer. De omgeving maakt zo’n vogeltje ineens veel leuker, terwijl het temidden van de spullen die we moesten inpakken het zoveelste ‘ding’ leek wat wel weg kon.
Deze week ben ik druk met de verhuizing van m’n broer. Volledige vrijheid is alleen voor de vogeltjes, dat weten we.
Maar zò beperkt te zijn – door je handicap èn door de maatschappij – is toch wel heel verdrietig.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
2 gedachten over “Vrije-vogel verlangen”
Wat jammer dat zijn nieuwe kamer kleiner is. Ik dacht dat er tegenwoordig minimum eisen zijn voor gehandicapten en bejaarden? Ik hoop dat hij gezellige mede-bewoners heeft. Sterkte voor jullie beide met de verhuizing.
Hallo Lyn, bedankt voor me meeleven met deze verhuizing. Het klopt wel dat er tegenwoordig minimum-afmetingen zijn voor kamers in tehuizen, en de kamer is op zich ook niet kleiner dan de vorige, maar hij is veel moeilijker in te richten. De vorige kamer was volgens de ‘oude bouw’ gebouwd, met een apart keukentje, halletje en een diepe ingebouwde kast. Maar in deze kamer is alles in één grote ruimte. Daarom kreeg iedere bewoner nu een grote Ikea-linnenkast, heel aardig, maar die hapt gelijk een heel groot stuk uit de oppervlakte. En daardoor lijkt de kamer nog weer wat kleiner en is minder makkelijk in te delen.
Dit schrijf ik nu een paar dagen na de verhuizing. M’n broer en ik hebben wat geschoven met de meubels, net zo lang tot we de meest optimale indeling hadden gevonden. En nu zijn alle dozen weer uitgepakt.