Hier hebben we honderden keren gereden, langs het kanaal. Hier was mijn vader al eerder overleden, ìn het kanaal. En nu waren we op weg naar mijn moeder. Er waren nog veel meer mensen op weg, gister, op weg naar ons ouderlijk huis. De oudste kleindochter van mijn moeder kwam speciaal uit Canada. We ontvingen iedereen in de tuin. Het was een mooie middag en avond. Er is veel gezegd, gedeeld, getroost. We ontvingen bloemen en mooie woorden en iedereen nam op eigen manier afscheid.
En nu gaan we opnieuw op weg naar ons ouderlijk huis. De begrafenis van mijn moeder is al heel vroeg in de ochtend.
En ’s morgens vroeg om 7 uur kan ik nog niet zulke beste blogjes schrijven. Dit is dan ook eigenlijk alleen maar bedoeld om toch even wat van me te laten horen, omdat veel bloglezers met mij meeleven, waarvoor mijn dank.
Heel veel sterkte gewenst, Margriet; de leegte zal de komende tijd wel heel voelbaar zijn, vooral na de intensieve periode die je achter de rug hebt. Maar je moeder heeft een mooie hoge leeftijd bereikt en dat zal je wel tot troost zijn, lijkt mij.
Hartelijke groeten van Digna