Vrouwen zorgden voor de kleding

Een schilderij uit 1889 toont een Larens stalinterieur. Deze zomer bezocht ik het Noord-Veluws Museum, voor een tentoonstelling van schilderijen van Arthur Briët. Hij wordt de Rembrandt van de Veluwe genoemd. Lang bleef ik bij dit schilderij kijken. Honderddertig jaar geleden nog maar.

En ik mijmerde bij deze vrouw die kleding herstelt. Een schamel huis. De toewijding van een vrouw. De gebogen houding, de werkende handen. En nog een hele mand te gaan.

Na een lange periode van armoede, die zo treffend werd weergegeven op deze schilderijen, werd het wat beter in ons land. Er werd hard gewerkt. En vrouwen bleven voor hun gezinnen zorgen. Ze naaiden en ze breiden en dat deden ze al van honderden jaren. De Leidsche Textielfabrieken van Van Wijk maakten 1795 wollen dekens en breiwol. Deze heette spoeltjeswol. Dunne wollen draden waarmee degelijke en ook flatteuze kleding kon worden gebreid. Ik vond een boekje wat uitgegeven werd door deze fabriek en dacht aan het schilderij. Er zal wel ruim 60 jaar tussen zitten. Toch vond ik het mooi. Die gebogen houding, die werkende handen. De toewijding die er uit zo’n foto spreekt.

Wat is er met al die mooie kleding gebeurd? Die ook bij ons (niet alleen in Noorwegen) gebreid is door toegewijde en hardwerkende moeders en grootmoeders? Het meeste zal wel vergaan en weggedaan zijn. Maar het zou kunnen dat er misschien ergens toch nog wat van deze truien en babypakjes bewaard is gebleven. Ik hoop dat degene die dan voor de beslissing staat om het ‘weg’ te doen, er dan nog eens goed naar kijkt. Hoe mooi die modellen waren. En hoe prachtig er werd gebreid. Juweeltjes van breikunst.

Dit jaar ontving ik een foto van een jumper die gebreid werd (op dunne pennen) naar zo’n oud model. Daarbij was een patroon uit mijn shop gebruikt. Dat is leuk om hier door te geven, als toelichting bij dat er nu weer wordt gezocht naar deze oude en stijlvolle patronen en dat ze weer opnieuw worden gebruikt.
En dit jaar ontving ik bericht van overlijden van een oudere mevrouw die heel veel van dit soort truien en truitjes heeft gemaakt. Zij was een moeder die haar gezin diende met haar breinaalden. Ook mij gaf ze eens zo’n eigengebreid jurkje voor mijn dochtertje, zoals het jurkje op de foto. We kunnen vrouwen van de vorige generaties met dankbaarheid gedenken. Wat hebben zij een prachtige kleding gebreid!