Wandelen op 1 maart

Op de eerste van elke maand is het leuk om te bedenken dat er iets verandert in de natuur. Eén maart, dat klinkt zo mooi. Maar het was nog maar 4 graden toen we in de auto op weg gingen. Dan doe ik het dekentje over m’n benen, voor de eerste kilometers als de auto nog moet opwarmen. De hele winter ligt dit dekentje daarvoor klaar op de achterbank.

Een mooi plekje! Het is nog steeds vrij koud, maar je voelt de zonnewarmte. Ik zou haast wel even op dat dekentje willen gaan liggen.

Maar we wandelen. Ook deze overgangsdag hoort bij de ontwikkeling van het seizoen. Het oude blad zit nog aan de kale bomen. Het gaat er pas af als de knoppen gaan schuiven.
We wandelen op het natuurgebied Den Treek-Henschoten.

Die kleuren! Zo doods en toch zit er iets in wat het hoopvol maakt. Of is het de glans van het middaglicht?

Ik heb iets kleins om over na te denken: zal ik zo langzamerhand eens beginnen met mijn handwerken voor de tweede keer te laten zien? De eerste keer dat ik dit dekentje liet zien is al meer dan tien jaar geleden. Ooit nam ik me voor om dat niet te vaak te doen, omdat er meer dan genoeg nieuwe dingen zijn telkens om te laten zien.

Dit popje dan, dat is wel nieuw. Ik had het net gevonden op een textielmarkt.

Eén maart. In de wereld verandert er veel te veel en razendsnel. Er zijn veel te veel grote dingen om over na te denken.
Een wandeling op 1 maart geeft weer wat rust. De kleine veranderingen in de natuur opmerken. Bedenken dat de knoppen straks gaan schuiven.
Maar die grote dingen even van me afschuiven.