Wandeling Hartensepad

“U mag hier niet uw etenswaren neerzetten en consumeren, ook niet zitten met uw etenswaar en consumeren ook niet zittend uw drankje nuttigen. U mag wel staand uw consumptie nuttigen (to go) maar niet de speelattributen of een boomstam gebruiken als tafel. U riskeert een boete wanneer u dit wel doet. Dit is om te voorkomen dat teveel mensen bij elkaar zitten of staan.”
Dat stond allemaal in grote kapitale letters op een briefje wat op de picknicktafel was geprikt. Het briefje was geplastificeerd zodat het nog steeds leesbaar was. Rood-witte linten versperden het zitgedeelte. Deze picknicktafel stond vlakbij waar wij vanmorgen om half negen onze auto parkeerden. Hoopvol stapte ik uit voor een kopje ontbijtkoffie. Ik las het briefje. Dan maar niet. De thermosfles weer in de rugzak, en wandelen maar!

Het was 3 graden toen we van huis gingen. Toen we aan het eind van de wandeling kwamen was het 17 graden. Nog nooit eerder in één wandeling zo’n temperatuursstijging meegemaakt.
We kwamen bij een open plek waar duizenden zaailingen van de Beuk waren opgekomen. We keken om ons heen en waren verbaasd. Ook nog nooit eerder zoveel duizenden zaailingen gezien.

We volgden het Hartensepad door het Renkemse Beekdal. Volgens sommigen een topwandeling en volgens ons nu ook. We liepen door bos en door uiterwaarden, langs grafheuvels en landgoederen, naast beken en boswallen, en alles was mooi!

“U mag hier uw picknickkleedje neerleggen en uw meegenomen oliebollen uit de diepvries nuttigen.”
O, groot genot!

Nadat we een stuk of twintig keer een overgang hadden meegemaakt van stukje bosrand naar stukje langs het water, naar groot stuk door de uiterwaarden, naar klein stukje weer langs een weiland, naar stukje weer door het bos en naar stukje over een landgoed, zeiden we: “Wat is dit een ongelooflijk afwisselend landschap!” Aan het eind van de wandeling zeiden we: Ik denk dat we nu minstens veertig keer het landschap zagen veranderen. Wàt een boeiende en gevarieerde wandeling is dit!

Vroeger stonden hier zes papiermolens. Het was ook leuk om telkens de bordjes te lezen en wat te weten te komen over de geschiedenis. Zo’n molensteen is een ‘landschappelijke’ element, en zo zag ik mijn oranje tasje ook. Het was mijn handige mobiel-tasje voor vandaag, en mijn terugkerend foto-element.

Na bijna 16 kilometer (dat is ons persoonlijke record voor een wandeling, komt vast door m’n fijne wandelschoenen) waren we weer terug bij de auto. Alle andere tientallen foto’s laat ik maar zitten, maar je begrijpt dat het wel moeilijk was om me te beperken, bij zo’n topwandeling.
Op de terugweg nog even langs de supermarkt. Zo vierden we ons eigen feestje. Dit mocht ook.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.