Het favoriete wandelplekje van de oude buurvrouw is ook mijn favoriete wandelplekje in het dorp. Gister was ik daar een tijdje, in het nu stille huis. Ik was daar alleen. Een paar mooie stille uren.
Ik was verrast om ineens de deurbel te horen. Voor de buurvrouw is het ook een hele gebeurtenis. Ze heeft 45 jaar naast m’n moeder gewoond en ze hadden goed contact. Nu zag ze m’n auto staan en kwam ze vragen: zullen we samen een rondje lopen?
Daar liepen we samen een rondje op ons favoriete wandelplekje. Afgelopen zomer hebben we dat ook al een paar keer gedaan. En daarom begint ze er inmiddels al aan gewend te raken dat ik af en toe stil sta, midden in een gesprek. Dan moet ik even een foto te maken. Ze kent me al wel een beetje.
Jullie ook inmiddels. Ik krijg het niet elke dag meer voor elkaar om handwerk te laten zien bij elk blogje. Soms alleen wat van hoe ik de dag beleefde. Met een foto van de omgeving. Het was mooi om daar nu met de oude buurvrouw te lopen.
Ik hou zo van bomen, zei mijn 80-jarige gesprekspartner.
Ik ook, zei ik.
En ik vind het jammer als ze gekapt worden, zei zij.
Ik ook, zei ik.