Wandeling op Maarten van Rossumpad

2015 is door tijdschrift ‘Op Pad’ uitgeroepen tot ‘Jaar van de Lange Afstand Wandelingen en in elk nummer behandelen ze zo’n LAW. En zo kwam ook het Maarten van Rossumpad in de tweede aflevering aan bod (dat kun je hier nalezen als je wilt)
Het Maarten van Rossumpad is vernoemd naar de 16e-eeuwse legeraanvoerder in dienst van de Hertog van Gelre, het gebied waar het pad doorheen loopt. Het pad loopt van Ommen naar Den Bosch, langs mooie groene stukjes Holland. En het loopt ook vrij dicht langs mijn stad, maar dat wist ik helemaal niet. Ik mailde gewoon naar iemand, toen het een paar dagen geleden zulk prachtig weer was. “Komt het uit dat ik je vanmiddag even kom opzoeken?” vroeg ik. Dat idee zat al al heel lang in m’n hoofd, en nu was het ineens prachtig weer voor een fietstochtje en het leek me erg leuk om haar op te zoeken. “Komt goed uit, mailde ze terug, ik ben nèt toe aan een wandeling.” Dus fietste ik eerst naar haar toe, en van haar huis uit gingen we wandelen. Op zulke mooie dagen wil je toch even buiten zijn? Samen hadden we het erover dat het toch al zeker tien jaar haast niet meer voorkomt dat je zomaar spontaan een afspraak kunt maken. Meestal komt het niet uit, want iedereen is druk. Maar nu dus wel, en daar genoten we allebei van.

Al wandelend kun je heerlijk praten (en dan neem je je voor om dat vaker te doen). We liepen door het landelijk gebied ten noorden van de stad. “Nu lopen we hier een stukje over het Maarten van Rossempad”, zei m’n wandelpartner. En dat zocht ik thuis even op. Wat leuk, nu heb ik gelijk zin om ook nog een keer de andere kant uit te lopen. Of nog een ander deel van het traject te volgen.

Ik heb een leuk schilderijtje van een paard wat geborduurd lijkt omdat het op een lichtblauwe aida-stof is vastgezet. Maar het is waarschijnlijk gekantklost. Mijns inziens vráágt het er gewoon om om uit het lijstje te worden gehaald, zodat beter uitkomt hoe kunstig het is gemaakt.

Echt genieten, zo’n uurtje wandelen op smalle paden en langs Hollandse weiden. M’n fototoestel zoals gewoonlijk mee. En ik laat jullie graag nog even meegenieten van de goudgele blaadjes en het goudgeel sierlijk paardje langs het paadje.