Wandkleden maken (en kopen)

Op kleine plaatselijke jaarlijkse rommelmarkten, leer je de mensen een beetje kennen. En de mensen leren hun vaste bezoekers ook een beetje kennen. Dat zijn de gezelligste rommelmarkten. Elk jaar ging ik naar een rommelmarkt in de buurt van m’n ouderlijk huis, maar dit jaar kwam het bericht dat het misschien voor het laatst was. De club stopt ermee. Jammer. Maar ik had die laatste keer wel weer iets heel leuks gevonden: dit wandkleed! Ik zag het en wilde het gelijk kopen, want mijn moeder heeft vroeger ook zoiets geborduurd. En dat blijf je je dan altijd herinneren. Na het afrekenen rolde ik het kleed op en liep ermee over de markt. En dat leverde me weer wat opmerkingen op, van de markt-mensen die het herkenden en fijn vonden dat iemand het had gekocht. Zo’n kleed is wel een blikvanger. Ik kan me voorstellen dat de organisatie het bij het sorteren steeds had zien hangen. Wat een mooi geborduurd kleed!

Nu kreeg ik gisteren een vraag van iemand die ook een wandkleed wil maken en zich afvroeg welke ondergrond ze daarvoor het beste kan gebruiken. Zo kwam ik op het idee om deze foto te laten zien. De achtergrond-stoffen van wandkleden zijn bijna altijd neutraal en gedempt van kleur. Meestal ecru maar soms ook onbestemd-bruin zoals hier. Daarop komen de kleuren en motieven die je wilt gebruiken het beste tot hun recht.
De vragensteller vroeg zich af of één van m’n boeken misschien nog wat tips had. Dus zocht ik het na in het boek “Wandkleden maken“. Daarin houdt Henriette Beukers een heel verhaal (ik denk dat ik daar nu ook mee bezig ben). Ik typ maar eens wat over:
“Ik geloof dat één van de fijnste dingen van het wandkleden maken is: het werken met het soort materiaal. Natuurlijk kun je met verf de mooiste schilderijen maken of met pen, potlood of krijt schitterende tekeningen, maar voor mij is het materiaal dat voor wandlappen gebruikt kan worden verreweg favoriet. De prachtigste wolsoorten, zijde, katoen, allerlei touwsoorten, linnen, jute: ze zijn zo aantrekkelijk om mee te werken, ze nodigen je als het ware uit. Boeiend is ook dat elk materiaal z’n eigen karakter heeft en dat de kleuren bij de verschillende materialen steeds anders zijn. Het is een bekend feit dat vele kunstenaars zich lieten inspireren door wol of ander materiaal. Vincent van Gogh bijvoorbeeld had een mandje met allerlei bolletjes wol, waarmee hij kleuren koos voor z’n schilderijen.
Het fijne van deze materialen is dat je de kleurencombinaties en materiaalcombinaties zo goed van te voren kunt bekijken. Bij verf kan dat niet, maar bij bolletjes wol en strengetjes zijde en lapjes en draadjes kan dat wel. Als we een stof nemen voor de ondergrond van het wandkleed, dan kunnen we die voor ons uitspreiden en dan de andere lapjes en draadjes erop leggen. En dan maar kijken en proberen wat mooier, leuker en passender is.”

En zo gaat het nog een hele tijd door. Maar dit is wel genoeg om vragenstelster (en jullie) een indruk te geven van dit gezellige boek. Dit soort oude boeken zijn weer leuk om te gebruiken. En soms weten wij het nu net een beetje beter als vroeger: want Van Gogh had geen màndje maar een kistje voor z’n voorbeeld-wol. Maar voor de rest kunnen we nog veel leren van die goede-oude-wandkleden-tijd.