Wandtapijten met veldslag of veldgroen

In het museum Plantijn-Moretus zag ik verschillende kamers met wandtapijten. In de 16e eeuw waren verhalen uit de Griekse mythologie heel geliefd. Veldslagen werden nogal eens afgebeeld en dat zou volgens de uitleg een moraliserende boodschap overbrengen. Bij deze taferelen ging het om een klein volk wat het tegen het grote Cyrus opnam. Hm, dat klinkt akelig actueel. Maar ik heb het nooit goed kunnen begrijpen waarom mensen vroeger telkens wanneer zij van de ene kamer naar de andere gingen, het leuk vonden om daar dan tegenaan te moeten kijken. En zeker nu vond ik dit geen  prettig gezicht en dat is dan zacht uitgedrukt.

Ik liep verder door het museum en kwam in een kleine tapijtenkamer. Hier worden wat lieflijker taferelen afgebeeld. Zo zouden we willen dat het leven altijd was.

“Kom je?” werd er gevraagd. Maar ik wilde nog even treuzelen. Ik vond het fijn om nog een paar minuten  helemaal in m’n eentje in die donkere kamer met tapijten te zijn, en ging detailfoto’s van het groen maken. Veldslag vs. veldgroen.